Vibe Coding چیست؟

ویب کدینگ (Vibe Coding) رویکردی نوین در توسعه نرم افزار است که توسط آندری کارپاتی در سال ۲۰۲۵ معرفی شد و بر پایه استفاده از مدل های زبانی بزرگ برای تولید کد از طریق توضیحات طبیعی بنا شده است. در این روش، کاربر به جای نوشتن کد خط به خط، تنها هدف یا عملکرد مورد نظر خود را به زبان ساده بیان می کند و هوش مصنوعی کد مربوطه را تولید می کند. نقش انسان در این فرآیند از «کدنویس» به «راهنما و بازخورددهنده» تغییر می یابد؛ یعنی کاربر با ارائه توضیحات و اصلاح درخواست ها، چرخه ی تولید و بهبود کد را هدایت می کند.

این رویکرد دو سطح اصلی دارد: در سطح کد، فرآیند شامل توصیف نیاز، تولید کد توسط مدل، اجرای آن و اصلاح نتایج است. در سطح اپلیکیشن، vibe coding می تواند یک ایده ی کلی را به یک نرم افزار کامل شامل رابط کاربری، منطق بک اند، پایگاه داده و حتی تنظیمات استقرار تبدیل کند. همین ویژگی باعث شده است که افراد غیرمتخصص نیز بتوانند بدون دانش عمیق برنامه نویسی، ابزارها و اپلیکیشن های کاربردی بسازند. در واقع، vibe coding توسعه نرم افزار را به یک تجربه ی تعاملی و خلاقانه تبدیل می کند که در آن زبان طبیعی جایگزین زبان های برنامه نویسی سنتی می شود.

مزیت اصلی این روش سرعت و دسترس پذیری است؛ افراد می توانند در مدت کوتاه نمونه های اولیه یا حتی اپلیکیشن های کامل تولید کنند و این امر به دموکراتیزه شدن توسعه نرم افزار کمک می کند. با این حال، چالش هایی نیز وجود دارد؛ از جمله عدم شفافیت کد تولیدشده، ریسک های امنیتی و دشواری نگه داری در بلندمدت. چون کاربر معمولا کد را به طور کامل بررسی نمی کند، احتمال وجود باگ یا آسیب پذیری امنیتی افزایش می یابد. بنابراین vibe coding را می توان یک تحول بزرگ در برنامه نویسی دانست که فرصت های تازه ای برای نوآوری ایجاد می کند، اما نیازمند چارچوب های نظارتی و استانداردهای جدید برای تضمین کیفیت و امنیت نرم افزارها است.