عشق، آیینه درون، وقتی قدرت خود را در چشمان دیگری می بینیم

عکس برای مفهوم آیینه و بازتاب درونی

عاشق تصویر خویشتن،عشق، آیینه درون؛
عشق و توانایی و شجاعتی که در رابطه با دیگران در ما بوجود می آید، یک فرآیند کاملا درونی هست و ربطی به فرد مقابل ندارد.
یعنی این فرد مقابل نیست که انرژی به ما می دهد.
بلکه این توانایی و شجاعت مربوط به فعال شدن مکانیزم های پنهان درون خود ما است.

عکس برای مفهوم فرافکنی و کشف خود

[در روانشاسی ما عاشق جنبه های سرکوب شده شخصیت خودمان میشویم که در فرد مقابل به (بخاطر شناخت ناکافی احساس میکنیم و می بینیم) ما به دلیل نبود دیتا و اطلاعات از فردی که عاشقش میشویم، خصایص و ارزش های درونی خودمان که سرکوب کرده ایم روی دیگران فرافکنی میکنیم.]

این ایده که ما در ابتدای آشنایی، جنبه های ایده آل و سرکوب شده خود را بر دیگری فرافکنی می کنیم، توضیح دهنده بسیاری از تجربه های شدید و اغلب خیالی اولیه عشق است. ما عاشق تصویری می شویم که نه تنها خود ساخته ایم، بلکه تصویر قدرت های درونی خودمان میشویم که فعال نشدند.

ما بخش هایی از وجود خود که نپذیرفته ایم (استعدادها، آرزوها، حتی تاریکی ها) را ناخودآگاه بر دیگری فرامی افکنیم و عاشق آن تصویر می شویم.
در این مرحله، فرد مقابل بیشتر یک صفحه خالی است که ما معنای خود را بر آن می نویسیم. شدت احساسات اولیه عشق، ناگهانی و اغلب توهم آمیز است زیرا مربوط به کشف ناگهانی جنبه های گمشده خودمان است.

حالا که این حکمت را فهمیدیم، می فهمیم که این علت (قدرت، توانایی) مربوط به خودمان است.
کشف قدرت درونی از طریق بازتاب آن در دیگری.
بسیاری از مردم تصور می کنند این فرد خاص بود که مرا کامل کرد، در حالی که در واقع آن فرد فقط جرقه ای بود برای شعله ور شدن آتشی که همواره در درون ما بوده است.

عکس برای مفهوم قدرت درونی و جرقه

پس کسانی که می توانند عاشق شوند، در حقیقت قدرت درونی بیشتری دارند.
هر آنچه که عشق شان شدید تر باشد، قدرت شان بیشتر (روح درونی شان) پاک تر است.

[کسانی که عمیق تر عشق می ورزند، به توانایی بیشتری برای ارتباط با ژرفای وجود خود self نفخه الهی دسترسی دارند. این شدت، نشانه ظرفیت عاطفی و روحی است.]


توضیح بیشتر:
در حالی که مکانیزم و منبع اصلی درونی است، فرد مقابل به عنوان یک آینه یا کاتالیزور عمل می کند. او زمینه ای فراهم می کند تا آن مکانیزم های پنهان فعال شوند و ارزش های سرکوب شده ما فرصت ظهور پیدا کنند. بدون این آینه، ممکن است بسیاری از این جنبه ها برای همیشه پنهان بمانند.

حفظ این قدرت درونی، اما در عین حال استفاده از آن برای ایجاد رابطه ای واقعی با انسانی مستقل و متفاوت است. به عبارتی، ابتدا عاشق تصویر خود در آینه دیگری می شویم، اما رشد عاطفی هنگامی است که آینه را کنار زده و خود واقعی فرد مقابل را ببینیم و دوست بداریم.

نکته بعدی گذار از فرافکنی به شناخت است این بدان معنا است که حکمت واقعی وقتی کامل می شود که پس از مرحله اولیه فرافکنی و عشق ایده آل شده، بتوانیم فرد مقابل را با تمام واقعیت و تفاوت هایش ببینیم و بپذیریم.

عشق بالغ، عشقی است که در آن فرافکنی ها کم رنگ می شوند و محبت آگاهانه و انتخابی بر اساس شناخت واقعی جایگزین آن می گردد.

اگرچه انرژی از درون ما می آید، اما رشد و تداوم این انرژی در گرو تعامل سالم، احترام متقابل و ارتباط واقعی با فرد مقابل است. رابطه می تواند بستری برای شفاف تر شدن و قوی تر شدن آن مکانیزم های درونی باشد.

عکس برای مفهوم شناخت واقعی و عشق بالغ