بررسی مقوله دگرگونی ارتباطات سیاسی از نگاه ساندرا موگ
بررسی مقوله دگرگونی ارتباطات سیاسی از نگاه ساندرا موگ
از منظر سندرا موگ محقق ، جامعه شناس و فعال مدنی ، پرسشی درباره بازنگری دگرگونی های ارتباطی از کشورهای اصلی اقتصاد جهانی تا دموکراسی های در حال ظهور کشورهای جهان «دوم» و «سوم» سابق، و از بالاترین سطح دولت ها و تجارت گرفته تا دون پایه ترین شبکه های جامعه مدنی، ارتباطات سیاسی به واسطه فرآیندهای جهانی آزادسازی و آزادگذاری و گسترش تکنولوژی های رسانه ای جدید، در حال تغییر است. این فرآیندها با تشدید و تقویت نیروهای تجاری سازی و مجتمع سازی رسانه ها، منجر به مجموعه ای از تمایلات عمومی در سطح سیاست های ملی می شوند و اموری را تغییر میدهند که از خلال آن، نقش آفرینان و موضوعات سیاسی در رسانه های گروهی، نمود پیدا می کنند، و نقش آفرینان سیاسی تلاش می کنند با یکدیگر و نیز با حامیان بالقوه خود و در نتیجه اشکال مختلف آن سازمانها نظیر احزاب سیاسی، گروه های هوادار و جنبش های اجتماعی که سالیان متمادی فرآیندهای سیاسی مدرن را شکل داده اند، ارتباط برقرار کنند. در حالی که در تمام کشورها ، شرکت های اطلاع رسانی ملی رقیب ، سرگرمی و اطلاعات را در تلاش برای رسیدن به مخاطبان گریزان با هم ترکیب می کنند ، به طرز فزاینده ای ، پوشش سیاسی را تابعی از ضرورت سرعت و نمایش قرار میدهند و طرح ریزی شخصیت و تصویر ، بر موضوع و ایده برتری می یابد. در تلاش برای سازگاری با این جو رسانه ای، همان طور که مذاکرات، رقابت ها و جاذبه های سیاسی - حتی درون دولت، احزاب یا جنبش ها به گونه ای روبه رشد رسانه ای» شده اند، افراد و کنش گران اجتماعی نیز به روش های حرفه ای مدیریت تصاویر روی آورده اند.
ناظران منتقد سیاست های ملی در نواحی مختلف آمریکای شمالی و جنوبی، اروپای شرقی و غربی، شرق آسیا و خاورمیانه، نگرانی هایی را درباره این گرایش ها بیان کرده اند. بسیاری از روزنامه نگاران، سیاستمداران و دانشگاهیان نگران این هستند که دگرگونی ارتباطات سیاسی، نه تنها باعث تخریب کیفیت گفتمان عمومی شود بلکه سطوح بدگمانی عمومی را افزایش داده و کاهش تدریجی مشارکت مدنی را نیز باعث گردد. مسلما، فریادی که هشداردهندگان در خصوص دگرگونی رسانه و تاثیر آن بر کیفیت ارتباطات اجتماعی سر داده اند، مسئله تازهای نیست. نگرانی درباره تجاری سازی رسانه ها را می توان حداقل تا زمان توسعه نخستین روزنامه های دارای تیراژ انبوه و متکی بر آگهی در اوایل سال های ۱۸۰۰ دنبال کرد. گسترش هر تکنولوژی رسانه ای جدید به نسل منتقدان اجتماعی خود الهام بخشیده تا درباره اثرات این تکنولوژی ها بر جامعه، فرهنگ و گفتمان عمومی ابراز نگرانی کنند. به واقع، می توان گفت که دگرگونی ای که ما در این دوران رسانه های جدید شاهد آن هستیم، جدید نیستند، ولی خیلی ساده ادامه فرآیندهای تجاری سازی و بلوغ روش های بازاریابی سیاسی که در خلال دو قرن گذشته آشکار نشده اند رابه عنوان مثال، اندرو ورنیک اشاره می کند که ترویج گرایی که در ارتباطات سیاسی معاصر جایگاهی برجسته دارد و هر چند که در چند دهه گذشته به سرعت در حال توسعه بوده، اساسا فقط کمی بیشتر از تکامل طبیعی فرآیندهای رقابتی موجود در دموکراسی انتخاباتی همگانی است. با این حال، ورنیک خاطرنشان می کند که سیاست های انتخاباتی اساسا یک «سیستم تبادلات رقابتی» و یک بازار دوره ای برای رای دادن است. وی مدعی است؛ بنابراین تغییرات سی سال گذشته و تغییرات بیشتری که در این مدت نصیب آنها سیاست های انتخاباتی شده است، تنها خودشان را توسعه داده، توجیه و نهادینه کرده و به خود آگاهی بیشتری رسیده اند، یعنی یک ویژگی فرایند انتخاباتی که همیشه در بطن آن وجود داشته است.