دیدگاه جان تامپسون در خصوص ارتباطات و عرصه فعالیت رسانه ها

دانشگاه پیام نور (همه مراکز) 

جان تامپسون (1995)، مقوله ارتباطات در عرصه رسانه را به سه دسته تقسیم می کند:

1. ارتباطات گفت و شنودی که به تعاملات رودررو نیاز دارد و هنوز رسانه ای نشده است.

2. تعامل رسانه ای شده که جمع رسانه های قدیم و جدید است. این تعامل از یک نوع ارتباط (نامه، فکس و کامپیوتر) و یک واسطه فنی (کاغذ، کابل، ماهواره و ....) تشکیل شده است.

3. تعاملات شبه رسانه ای شده که به رسانه های همگانی (رادیو، تلویزیون و روزنامه) برمی گردد و تک گفتارانه است.

تعاملات رو در رو، عامل ترویج صمیمیت و تعاملات رسانه ای شده (مثل ایمیل) مخرب صمیمیت ، فرض می شوند. یک نکته مهم این است که روابط بین تکنولوژی و سیاست، نه فقط به واسطه موضوعات ارتباطی، بلکه توسط نحوه ارتباط که به وسیله واسط برمی گردد، شکل می گیرد. یعنی وسایل ارتباطی در شکل دهی به دیدگاه مخاطبان از موضوعات سیاسی موثرند.

 تفاوت عرصه های فعالیت رسانه های قدیمی و نوین را می توان چنین بر شمرد: 

1. تفاوت های سیستماتیک: که به اصول مختلف چارت سازمانی رسانه های قدیم و جدید برمی گردد.

2. فنی و زیبایی شناختی: بی واسطگی و قابلیت تعامل، گستره وسیع بازتابندگی و غلبه تصویر بر متن از وجوه این تفاوت است.

چند نمود از ویژگی های فعالیت رسانه های نوین :

1. گسترش برنامه های خبری بیست و چهارساعته

2. همایشهای شهر الکترونیک

3. ایجاد مفاهیم دموکراسی الکترونیک، دولت الکترونیک و دولت آنلاین

4. گفتگوهای شفاف و تعاملی فی ما بین دولتمردان و مردم

5. بالا رفتن سرعت تعاملات و بی واسطه شدن آنها

6. فاصله گرفتن رسانه های جدید از سیاستمداران و سازمانهای دولتی