آیا فرد توانایی ارگاسم را به ارث میبرد؟
آیا فرد توانایی داشتن ارگاسم را به ارث میبرد؟
یک روش آزمایشگاهی برای این که مشخص شود آیا صفات رفتاری ریشه ژنتیکی دارند یا خیر مقایسه دوقلوهای همسان و ناهمسان (که از دو تخمک بارور شدهاند) است.
دوقلوهای همسان از آنجا که از یک تخمک بارور شدهاند، ساخت ژنتیکی یکسانی دارند. در مقابل دوقلوهای ناهمسان از آنجا که از دو تخمک بارور شدهاند به اندازه دوقلوهای همسان از یکسانی ژنتیکی برخوردار نبوده و مانند دو فرد غیر دوقلو هستند که از یک مادر متولد شدهاند. تنها مشخصه این افراد این است که در یک زمان متولد شدهاند.
پژوهشگران چنین استدلال میکنند که اگر یک صفت رفتاری ویژه در هر دوقلوی همسان نسبت به دوقلوهای ناهمسان، با فراوانی و تکرار بیشتری اتفاق بیفتد، بنابراین احتمالا یک عامل ژنتیکی در ایجاد آن صفت دخیل است.
البته این مشاهدات به تنهایی چگونگی اثر ژنها بر آن صفت را تبیین نمیکنند.
در مطالعه ای به منظور بررسی این که آیا ارگاسم زنان پایه ژنتیکی دارد، یا خیر، کیت دان[1]و همکارانش نتیجه پاسخهای ارائه شده توسط 1400 زن بریتانیایی به پرسشنامهای را گزارش دادند.
تقریبا نیمی از آن زنان دوقلوهای همسان بودند و نیم دیگر دوقلوهای ناهمسان. تنوع قابل ملاحظه ای در تکرار ارگاسم در آن ها چه در هنگام خودارضایی و چه هنگام آمیزش با همسر دیده شد. با این وجود دوقلوهای همسان در تکرار ارگاسم هایشان خیلی مشابهتر از دوقلوهای ناهمسان بودند.
آن ها اعلام کردند که: «ما دریافتیم که 34 تا 45 درصد از تغییرات در توانایی داشتن ارگاسم افراد با تغییرات ژنتیکی تبیین میشود و محیط آنان یا هیچ نقشی را در این توانایی ندارد و یا نقش آن بسیار ناچیز است (به عنوان مثال: محیط خانوادگی، مذهب طبقه اجتماعی یا آموزشهای ابتدایی). این یافته شبیه میزان درصد مربوطه به دیگر رفتارها و صفات پیچیده انسان مانند میگرن، فشار خون، نگرانی یا افسردگی هستند (میزان درصد مربوط به این رفتارها و صفات 60-35 درصد میباشد).
این نتایج شبیه به نتایج به دست آمده از تحقیقات کیتام داوود[2]و همکارانش است.
در این تحقیقات، پرسشنامه ای بین 2000 زن دوقلوی استرالیایی توزیع گردید. نتیجه تحقیق بیانگر این بود که عامل ژنتیک تقریبا 31 درصد تغییرات تکرار در ارگاسم به هنگام آمیزش زن با مرد و 51 درصد را در هنگام خودارضایی تبیین میکند.
ارگاسم یک تجربه فیزیولوژیکی و روانشناختی پیچیده است که تا حدی تحت تاثیر عوامل ژنتیکی و زیستی قرار دارد، اما به طور کلی ارثی نیست
تحقیقات نشان داده اند که تفاوت های جنسیتی در فیزیولوژی ارگاسم وجود دارد.
ارگاسم مردان برای تولید مثل ضروری است، در حالی که ارگاسم زنان ضروری نیست
عوامل ژنتیکی و هورمونی می توانند بر تجربه ارگاسم تاثیر بگذارند. به عنوان مثال، نوزادان دختر با کروموزوم های جنسی غیرطبیعی ممکن است اندام تناسلی مردانه داشته باشند
با این حال، تجربه ارگاسم بیشتر تحت تاثیر عوامل روانشناختی، فیزیکی و محیطی است تا عوامل ژنتیکی.
آموزش، تجربه و عوامل روانی می توانند بر توانایی فرد برای رسیدن به ارگاسم تاثیر بگذارند.
کلام آخر اینکه به نظر میرسد ارگاسم به طور کلی ارثی نیست و بیشتر تحت تاثیر عوامل غیرژنتیکی قرار دارد.
[1]. Kate Dunn
[2] . Khytam Dawood