روغن ماهی برای عملکرد در ورزشکاران

عملکرد بدنی یک نیاز ذاتی ورزشکاران رقابتی است. در واقع، برای کسانی که خود را به عنوان ورزشکاران حرفه ای طبقه بندی می کنند، عملکرد تنها معیاری است که معیار یک حرفه موفق است. درگیر شدن در کار فیزیکی، تمرین یا رقابت، از نظر فیزیولوژیکی استرس زا است. چندین سیستم بدن از جمله ماهیچه های قلبی عروقی، تنفسی و اسکلتی به طور مکرر در معرض فشارهای حاد قرار می گیرند و در نتیجه از نظر فیزیولوژیکی منطبق می شوند که منجر به بهبود عملکرد می شود. تمرینات غذایی بخش مرکزی رژیم یک ورزشکار را تشکیل می دهد و شامل غذاهای کامل و مکمل های اضافه می شود. اغلب نگرانی اصلی ورزشکار مصرف کربوهیدرات برای پر کردن ذخایر گلیکوژن ماهیچه ای است که در برابر پس زمینه چربی رژیم غذایی متعادل است ( برک و همکاران، 2004 ). چربی رژیم غذایی، به معنای بارگذاری، به طور متفاوتی به عنوان یک عامل احتمالی شناخته شده است که می تواند متابولیسم را در طول ورزش تعدیل کند ( Jeukendrup و همکاران، 1998 ) اگرچه از نظر عملکرد ورزشی قابل انتقال نبوده است ( Burke, 2006 ). با این حال، چربی های رژیمی یک گروه پیچیده از زنجیره های اسیدهای چرب غیرضروری و ضروری هستند، از جمله اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه (PUFA) که طبق پیوند دوگانه برای اولین بار در خانواده های مجزا مشخص می شوند. بر اساس ساختارهای متنوع آن ها، نقش های فیزیولوژیکی به همان اندازه که توسط این اسیدهای چرب متفاوت پشتیبانی می شوند، فراتر از اینکه صرفا برای تولید ATP هوازی در دسترس هستند، وجود دارد. در واقع، داده های نظرسنجی ورزشکاران نخبه، نرخ بالای استفاده از مکمل ها، از جمله روغن ماهی را منعکس می کند و نشان می دهد که آنها اجزای غذایی منفرد، مانند اسیدهای چرب را که برای تمرین و رقابت ضروری هستند، در نظر می گیرند ( رونسن و همکاران، 1999؛ لون و همکاران .، 2012 ) روشن شدن نقش آنها در رژیم غذایی ورزشکاران را تضمین می کند.