امیر علمداری
32 یادداشت منتشر شدهبررسی اثر ورزش بر شخصیت کودکان
ورزش برای کسب امتیاز نیست. این در مورد یادگیری، ابراز احترام، تشویق، و تجربه است. هم والدین و هم مربیان باید از این واقعیت آگاه باشند تا بتوانند ورزش را برای کودکان به عنوان یکی از مهم ترین مولفه های زندگی آنها تبدیل کنند. علاوه بر این، آنها باید دیدگاه آموزشی بازی و همچنین اینکه چگونه می توانند به عنوان یک شخصیت قوی به رشد کمک کنند را بشناسند. در نهایت، مشارکت والدین و مربی باید تضمین کند که کودکان در حین انجام یک بازی، تجربیات و درس های زندگی درست را می گیرند. در این زمینه واقعی ورزش، می توان جوانان را تشویق کرد تا بسیار قوی تر شوند و ویژگی های مهمی مانند همکاری، توافق متقابل و احترام را توسعه دهند. کودکانی که برای ورزش و شرکت در مسابقات شرکت می کنند نباید پیروزی را هدف اصلی بازی بدانند. در عوض، کمیته مربیان باید کودکان را متقاعد کند که ورزش باید در یک مفهوم گسترده تر از تجربه زندگی در نظر گرفته شود. بنابراین، در حین بازی، کودک می تواند یاد بگیرد که حمایت از یکدیگر در راه پیروزی، حل مشکلات و اجرای استراتژی های موفق به چه معناست. همچنین با شکل دادن به ویژگی هایی مانند صبر و توانایی در کنترل احساسات و موقعیت های استرس زا مرتبط است. به عنوان مدرک، اتحاد مربیگری مثبت به ایده های کاوش در ورزش به عنوان وسیله ای برای به دست آوردن یک تجربه ارزشمند زندگی، برای سرگرمی و ساختن یک شخصیت قوی پایبند است (اتحاد مربیگری مثبت np). به محض اینکه کودک تشخیص داد که ورزش وسیله ای برای خودسازی است، اما پس از شکست بازی دلیلی برای افسردگی نیست، شروع به الگوبرداری از فلسفه زندگی می کند و عزت نفس خود را تقویت می کند. بنابراین، تشویق، قوی ترین انگیزه برای کودکان برای پیشرفت در ورزش و زندگی آینده است. نقش مربی در ارتقاء آگاهی کودکان از مزیت و منحصر به فرد بودن آنها نهفته است. بنابراین، تفکر خلاق و متقاعدسازی، از مهم ترین شرایط برای شکل دادن به شخصیتی قوی و شناسایی راه حل های برنده است.