اخلاقی زیستن و بیگانگی؛ نقدی بر تقریر ریلتون از پیامدنگری

تاریخ دریافت:  29/07/1397         |           تاریخ پذیرش:  23/10/1397 یکی از چالش های پیش روی اخلاق، در دهه های اخیر، ادعای عدم سازگاری اخلاق با اموری است که از جمله مهمترین عوامل سازنده سعادت انسان اند. ادعا شده است که گاه تبعیت از نظریه های اخلاقی شخص را با بعضی از امور بسیار ارزشمند زندگی او، از جمله عواطف و تعهدات شخصی اش و نیز از دیگر انسان ها بیگانه می سازد. ریلتون در مقاله بیگانگی، پیامدنگری و اقتضائات اخلاقی بودن سعی می کند که از جانب دیدگاه پیامدنگری به این ایراد پاسخ گوید. او، به این منظور، تقریری از پیامدنگری را، تحت عنوان پیامدنگری سنجیده کارانه ، مطرح می سازد که در نظر او، از اقتضاء بیگانگی می رهد. این مقاله، پس از توضیح تقریر ریلتون از پیامدنگری، به نقد تدبیری می پردازد که او از طریق طرح این تقریر برای حل معضل بیگانگی اندیشیده است و ضمن نشان دادن بعضی تعارضات در دیدگاه پیشنهاد شده، آن را به عنوان نوعی متمایز نمی پذیرد. توفیق تقریر مذکور در حل مشکل بیگانگی را نیز با مشکلاتی مواجه می بیند که به عدول از دیدگاه پیامدنگرانه می انجامد. کلیدواژه ها     . حجت، مینو. (1398). اخلاقی زیستن و بیگانگی؛ نقدی بر تقریر ریلتون از پیامدنگری. فصلنامه پژوهش های فلسفی۔کلامی. 21  (79)  121۔142.     https://doi.org/ 10.22091/pfk.2019.3696.1977

Keywords:

پیامدنگری , اخلاقی زیستن , بیگانگی , مولفه های سعادت انسان , ریلتون , پیامدنگری سنجیده کارانه