معاینه بکارت با درخواست شخصی: دیدگاهها و رویکردها
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 797
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-22-11_010
تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1398
Abstract:
مقدمه: هرچند بکارت به عنوان یک ارزش غیرقابل انکار از سوی اغلب جوامع پذیرفته شده است، با این وجود معاینه بکارت با درخواست شخصی مورد تردید است، لذا مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی رویکردها و دیدگاهها در ارتباط با این معاینه انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری، پایگاه های اطلاعاتیSID ، Iranmedx، Magiran، ProQuest، Ovide، Sience Direct، EBSCO، MD Consult، Cochran Library، Scirus، Google Scholar و سایت های WHO و UNFPA با استفاده از کلمات کلیدی معاینه بکارت، درخواست شخصی، جنبه های اخلاقی،Virginity testing، Self-request و aspect Ethical از سال 2018-1970 مورد جستجو قرار گرفتند. زبان جستجوی مقالات انگلیسی و فارسی بود. یافتهها: معاینه بکارت با درخواست شخصی عموما به دلیل فشارهای اجتماعی و فرهنگی انجام میگردد و به دنبال پیامدهای فردی، اجتماعی و سیاسی، مورد انتقاد بسیاری از مجامع حقوق بشری است. سازمان جهانی بهداشت از آن به عنوان نماد خشونت علیه زنان یاد کرده است. در ایران ضمن حرام بودن و جایز نبودن معاینه، انجام این معاینه با برخی بندهای منشور حقوق بیمار و ارائه خدمات مبتنی بر احترام مغایرت دارد. علی رغم موارد یاد شده، معاینه بکارت با درخواست شخصی انجام میگردد. نتیجه گیری: معاینه بکارت بیش از اینکه یک معاینه پزشکی باشد، یک محصول اجتماعی است و همسو با سیاستهای سازمان جهانی بهداشت، نه تنها با اخلاق حرفه ای، منشور حقوق بیمار ایران و قانون اساسی کشور تناقض دارد، بلکه از نظر مراجع شیعه نیز قابل پذیرش نیست. با این وجود رویکرد غالب در قبال آن، سیاست چشم پوشی است. با توجه به یافتههای مطالعه حاضر اتخاذ رویکرد مناسب در قبال معاینه بکارت، مستلزم اجماع بین سازمانهای متولی و متخصصین حوزههای پزشکی، قضایی، حقوقی، حوزوی و اجتماعی است.
Keywords:
Authors
مهری رباط جزی
استادیار گروه مامایی و سلامت باروری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین - پیشوا، تهران، ایران.
محمود عباسی
دانشیار گروه حقوق پزشکی، مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :