بررسی رابطه ی توسعه پایدار و معماری بومی مطالعه موردی خانه زعیم در مهریز

توسعه پایدار یکی از ضروری ترین چالش های فراروی بشر در دنیای امروز است. پایداری در حقیقت برای بهبود شرایط زندگی در شهرهای جهان و کاهش نفوذ آنها بر محیط زیست جهانی است و موارد مهم و عمده ای چون موضوعات معماری مصالح استفاده شده در ساختمان، سازگاری طرح معماری با شرایط اقلیمی، استفاده از انرژی و رفتار محیطی ساختمان ها را دربر می گیرد. معماری سنتی ایران، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه است. اصول رعایت شده در ساخت این فضاها، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود به وضوح دارد که پژوهش حاضر سعی بر تبیین این اصول و روش های پایداری در مسکن سنتی را داشته و اصول معماری بومی که با مولفه های معماری پایدار تطبیق دارد و شیوه های احیاء و دوباره به کارگیری نتایج به دست آمده حاکی از آن است که معماری سنتی ایران بر اساس طراحی پایدار بوده است که می توان با سرلوحه قراردادن این آموزه ها و تلفیق این ترفندها با روش های امروزی، به روش های طراحی نوین دست یافت.

Keywords:

معماری بومی , معماری پایدار , سنت , محیط زیست