تحلیلی بر پراکندگی باغ های شیراز با رویکرد پخشایش تفرجگاه های طبیعی و بشر ساخت

یکی از نیازهای اساسی شهروندان، دسترسی به امکاناتی است که بتواند در صورت تمایل، اوقات فراغت خود را در آن به صورت مفید سپری کنند. با وجود اینکه بخشی از اوقات فراغت شهروندان درخیابان های شهر یا در پارک های کوچک فاقد امکانات سپری می شود؛ گسترش تفرجگاه ها و باغ های شهری امکان استفاده ساکنان شهر را فراهم می کند، تا پاسخگوی نیازهای طبیعت گرایانه انسان شهرنشین باشد. پژوهش حاضر به دنبال کشف رابطه چگونگی ارتباط بین پراکندگی باغ های شیراز و ساختار شهری می باشد، تا بتواند به یکی از الگوهای ساختار شهر ایرانی دست پیدا کند. در این پزوهش به روش اکتشافی، مبتنی بر مشاهدات میدانی و مطالعات کتابخانه ای، اطلاعات لازم گردآوری و تحلیل شده است. نتایج حاصله، حاکی از یک اکوسیستم پایدار شهری بوده که چرخه کاملی از ارتباط باغ و شهر را شکل می داده که علاوه بر ایجاد خرد اقلیم مناسب، منظر زیبا و پایدار شهری را نیز به وجود آورده است.

Keywords:

تفرجگاه , باغ شهر , منظر شهری , شیراز , شهرایرانی