معنا شناسی و نقش معماری در ایجاد فضاهای هم اندیشی

معماری هنری اجتماعی است که هر معمار برای طرح هایش روش خاص خود را دارد ولی در نهایت همه ی طرح های معماری برای پاسخ به نیازهای اجتماعی آفریده می شوند؛ مراکز هم اندیشی یکی از بهترین مکان های جمعی برای رفع نیازهای روحی و شخصیتی افراد هستند و می توانند به عنوان یک تفرجگاه نیز به شمار آیند. هم اندیشی همچون بازاری برای شناسائی فرصت های تفاهم و قوت افکار در جامعه است و دارای پیچیدگی های بیشتری نظیر زیبایی و اتحاد بصری، فرهنگ و اجتماع هستند. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و تحلیل محتوابوده و برای جمع آوری اطلاعات با توجه پژوهش از روش کتابخانه ای استفاده شده است. ایجاد فضای مناسب جهت برقراری تعاملات اجتماعی در سطح اجتماعیو سطح شهری که شهروندان در آن با احساس تعلق به مکان نقش موثری در برنامه ریزی شهری داشته باشند از اهداف این پژوهش می باشد. مواردی که در این پژوهش در قالب اهداف مرکز هم اندیشی به آن پرداخته شده هرکدام در معماری به نحوی مشخص کننده ی برخی نیازهای مجموعه در ایفای هر چه بیشتر نقش خود به عنوان یک مرکز هماندیشی مطلوب و موثر می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که معماری اصولی و طراحی مناسب فضاها می تواند نقش اساسی در عملکرد این مجموعه ها و افراد جامعه ایفا نماید و با گسترش این عملکردها و تقویت آن د جامعه می توان شاهد ارتقایحس تعلق به مکان و تعاملات اجتماعی در جامعه گردید.

Keywords:

معماری , اجتماع , فضاهای هم اندیشی , ارتقای حس تعلق به مکان , دلبستگی مکانی