تاثیر میزان افزایش زاویه اصطکاک در طراحی به روش میخکوبی و مهار درجهت بهینه سازی طول میخ و باند(مطالعه موردی: پروژه مسکونی صوفیا ورسالت)

در سالهای اخیر، رشد جمعیت و افزایش تقاضا برای تهیه مسکن و توسعه صنعت ساختمان، با توجه به ساختوساز در شهرهای بزرگ نیاز به گودهای با عمق زیادتر و در شهری مثل تهران برای کوله پلها مقاوم سازی به هنگام وقوع زلزله علی الخصوص در شهر تهران حساسیت به پایدارسازی را امری اجتناب ناپذیر می سازد. در حال حاضر از روشهای گوناگونی از جمله میخکوبی و مهار برای پایداری دیوار در گود عمیق و نیمه عمیق و حتی کوله پلها استفاده میشود که براساس ضریب اصطکاک داخلی بررسی شده است. هدف از تحقیق حاضر مطالعه بر روی روشهای فوق می باشد که در برخی از پروژه های مهم مورداستفاده قرارگرفته اند. تعدادی از این روشها فقط در پروژه های خاص کاربرد داشته و در پروژه های کوچک توجیه اقتصادی ندارند. روش انجام میخکوبی و مهار در این تحقیق برای 4 نوع خاک استفاده شده است که همه آن ها پروژهای واقعی بوده که در مرحله اجرا قرار گرفته است و محاسبات مربوط به طول ها و دیگر مشخصات در جدولی آورده شده است. در این تحقیق سعی شده است نسبتی بین زاویه اصطکاک و افزایش طول میخ و مهار ارائه گردد. نتیجه اینکه قضاوت تجربی مهندسان موثرترین ابزار برای طراحی است. نتیجه گیری تحقیق پیش رو این است که به ازای هر تغییر هر 1 درجه زاویه داخلی خاک (از 27 تا 39 8% در طول میخ نهایی و در طول باند انتهای مهار16% کاهش می یابد

Keywords:

پل , گود , بهسازی , میخکوبی , مهار , بهینه سازی