بررسی معیارهای محیطی موثر بر افزایش امنیت اجتماعی در فضاهای عمومی زنان (نمونه موردی: پارک ساحلی اهواز)

پارکها با توجه به مشکلات شهرنشینی، الگوی زندگی و تراکم ساختمانی به عنوان یک جز مهم از فضای عمومی به حساب می آیند . برقراری امنیت در این فضاها بهعنوان یک مسئله و نیاز شهروندان مطرح است . در غیر این صورت، افراد جز در صورت لزوم و اجبار حاضر به حضور در این مکانها نخواهند بود و این امر باعث کاهش پویایی پارکها می شود. مطالعه حاضر با روش توصیفی – تحلیلی در راستای ارزیابی میزان رضایت زنان در پارک های شهری با موردشناسی پارک ساحلی اهواز به انجام رسیده است. در این راستا به صورت تصادفی ساده از نظرات 100 نفر از شهروندان در محدوده پارک ساحلی شهر اهواز با استفاده از روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه استفاده و برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون آماری T تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که متغیرهایی چون وجود تراکم و فشردگی زیادی از جمعیت در پارک و وجود ساختمان هایی با نمایی کثیف و مخدوش در سطح خیابانهای اطراف پارک با 3/1 ، وجود تابلوهای ناخوانا و شکسته، میزان عمومی آلودگی صوتی ناشی از فعالیت ها در پارک 3/07 و وجود دیوار نویسی های نامناسب و ناهنجار با میزان3/02 بیشترین عوامل نارضایتی را ازنظر پرسش شونده ها بوده اند لذا جهت حل این مشکلات پیشنهادگردیده که متولیان پارک(معاونت فضای سبز شهری از تابلوهای چدیدوخط خوش وخوانا استفاده کرده وبر کشیدن اشکال ونوشته ها بردیوارهای اطراف نظارت بیشترصورت گرفته وزمینه ها وعوامل صوتی مزاحم درپارک را ازبین برده ومحیطی سرشار ازآرامش را برای شهروندان مهیا نماید.

Keywords:

امنیت , امنیت شهری , فضای عمومی , پارک ساحلی , اهواز.