ارزیابی تطبیقی میزان تحقق ضوابط و مقررات مناسب سازی بوستانها برای معلولین (مطالعه موردی: پارک لاله شهر تهران)

آن بخش از جامعه که به سبب ناتوانی جسمی- حرکتی، عملا امکان استفاده از فضاهای شهری را ندارند، علت را نه در معلول بودن شهر که در معلول بودن خویش جستوجو کرده و خود را از نزدیک شدن به این فضاهای شهری باز میدارند. بنابراین توجه به ضوابط و مقررات مربوط به طراحی فضاهای شهری مناسب برای معلولین، امری ضروری است. در این مقاله به ارزیابی تطبیقی میزان تحقق ضوابط و مقررات مناسب سازی بوستانها برای معلولین در پارک لاله شهر تهران پرداخته شده است . در جمع آوری اطلاعات این مقاله از روش توام مطالعهی کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. برای ارزیابی تطابق یا عدم تطابق فضاهای پارک لاله با ضوابط و مقررات مصوب در طراحی بوستانهای مناسب برای معلولین، چک لیست های ارزیابی تهیه گردید. اطلاعات به دست آمده از این چک لیست ها که بر اساس برداشتهای میدانی حاصل گردیده اند، مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل اطلاعات این چک لیستها، حاکی از وجود مشکلاتی در بخشهای سرویس و خدمات ویژه معلولان و تردد آنها میباشد. بررسیهای میدانی در این تحقیق نشان میدهد که پارک لاله با توجه به وسعت، قدمت و موقعیت خاص مکانی، پتانسیل لازم جهت تبدیل شدن به یک فضای مناسب تفریحی برای معلولین را دارا میباشد. بنابراین پیشنهاداتی برای نیل به این هدف نیز در این مقاله عنوان شده است.

Keywords:

معلولین , فضاهای شهری , بوستانها , پارک لاله تهران