تحلیل کیفی حس تعلق به مکان در فضاهای عمومی شهری با تاکید بر ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان و ارائه راهکارهای برنامه ریزی نمونه موردی شهر سرخس

کیفیت زندگی مفهومی پیچیده و چندبعدی است که تحت تاثیر مولفه هایی چون زمان و مکان، ارزشهای فردی واجتماعی قرار دارد. امروزه کاهش کیفیت فضاهای عمومی شهر به وضوح احساس میگردد. کمبود کیفیت زندگی در این مکانها منجربه عدم ارتباط بین شهروندان، از بین رفتن تعاملات اجتماعی و در نهایت نیز منجربه از بین رفتن حس تعلق به مکان میگردد. در این راستا هدف تحقیق حاضر، تحلیل کیفی حس تعلق به مکان در فضاهای عمومی شهری با تاکید بر ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان شهر سرخس است. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است. گردآوری اطلاعات از طریق مطالعه منابع اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است. در تحقیق حاضر از روش میدانی جهت گردآوری اطلاعات شامل: مشاهده، مصاحبه و جمعآوری پرسشنامه مورداستفاده قرارگرفته است. روش انتخاب نمونه ها در پژوهش حاضر به صورت تصادفی و همچنین با توجه به جامعه آماری در شهر سرخس ) 42179 نفر(، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و سطح خطا 5 درصد، 383 نفر محاسبه و پایایی سوالات پژوهش با استفاده از آلفا کرونباخ مورد تائید قرارگرفته است. جهت دقت انجام تجزیه وتحلیلهای مورداستفاده از نرم افزارهای SPSS و Excel بهره گرفته شده است. همچنین جهت انجام مدل ساختاری از نرم افزار AMOS استفاده شده است. با بررسی داده های حاصل از پرسشنامه ها مشخص شد که بین حس تعلق و کیفیت زندگی در شهر سرخس همبستگی و ارتباط معناداری وجود دارد. با استفاده از تحلیل عامل مرتبه دوم مولفه های فضاهای عمومی موثر بر کیفیت زندگی مورد بررسی قرار گرفت که مطابق با یافته های تحقیق بعد کالبدی و بعد اجتماعی بیشترین تاثیرپذیری بر کیفیت زندگی دارد. در نهایت راهبردهایی جهت ارتقای احساس تعلق و کیفیت زندگی ارائه شده است.

Keywords:

کیفیت زندگی , احساس تعلق , فضاهای عمومی , شهر سرخس