بررسی تاثیر عوامل اقلیمی ایران برای دستیابی به الگوی مصرف انرژی در معماری مسکونی

منازل مسکونی از جمله ساختارهای دست ساخت بشر هستند که میزان مصرف انرژی در آنها زیاد می باشد. از طرفی،انسان برای آرامش و سکنی گزینی نیاز به تامین انرژی در این فضاهای خصوصی خود دارد و از طرفی دیگر، مقادیربسیار زیادی از سوختهای فسیلی تجدیدناپذیر که امروزه برای تولید انرژی مصرف میشوند سوختهایی هستند که دردسترس نسل های آینده نخواهد بود و آیندگان از آن محروم خواهند ماند. بدلیل فرایندهایی که در تبدیل سوخت به انرژی نقش دارند در دراز مدت اثرات منفی بر محیط زیست خواهند گذاشته و خواهند گذارد. بنابراین، آرامش وآسایش در محیط و فضای زیستی تحت تاثیر آلاینده های انرژی و نحوه تامین انرژی می باشد. در معماری نیز استفاده از انرژی های طبیعی موجود در محیط یکی از ارکان مهم طراحی میباشد، چون یکی از مجموعه معیارهای طراحی در خانه های سنتی اقلیم و جغرافیا بوده است و عملکرد بالای سازگاری با اقلیم در الگوی خانه های سنتی وجود داشته است در این پژوهش خانه های سنتی با اقلیم های مختلف مورد بررسی قرار دادیم و هدف اصلی آن تاثیر عوامل اقلیمی در معماری خانه های سنتی جهت رسیدن به الگوی صرفه جویی انرژی در خانه های معاصر و شناخت مولفه های تاثیرگذار برای استفاده صحیح از انرژی های تجدیدپذیر و کاهش انرژی تجدیدناپذیر در خانه های معاصر است. روش این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است. اطلاعات آن از طریق مطالعات کتابخانه ای و تجزیه و تحلیل داده ها گردآوری شده است. در این مقاله، تاثیرات نمونه های موردی ارزیابی شده بر روی اقلیم های مختلف ایران مورد بررسی قرار گرفته شد و بر اساس نتایج به دست آمده به مقوله معیارهای طراحی برای ساختارهای آینده و تدابیر قابل اتخاذ آن پرداخته می شود.در نهایت عنوان میشود که بخاطر الگوی طراحی معماری سنتی پیروشرای اقلیمی آن منطقه میباشد و با در نظرگرفتن انرژی های موجود، خانه های سنتی را طراحی میکردند بر این اساس بهترین الگوی استفاده حداکثری از انرژی های موجود طراحی اقلیمی می-باشد. در نتیجه پیشنهادهایی اجرایی در خصوص طراحی خانه های مسکونی معاصر به منظور صرفه جویی انرژی ارایه میگردد.