اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر افزایش تاب آوری و کاهش افسردگی زنان دیالیزی شهرنجف آباد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر افزایش تاب آوری و کاهش افسردگی زنان دیالیزی شهرنجف آباد انجام گرفت. پژوهش حاضر، یک مطالعه ی نیمه تجربی دو گروهی است که با طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون انجام شد. جامعه آماری، کلیه زنان دیالیزی شهرستان نجف آباد بود که از این جامعه 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترسانتخاب شدند. افسردگی بک و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و جلسات آموزشی معنویت درمانی به عنوان ابزار پژوهشمورد استفاده قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS-16 در سطح آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) تجزیهو تحلیل گردید. با توجه به نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل اطلاعات این نتیجه دست یافت که معنویت درمانی گروهی برافزایش تاب آوری و کاهش افسردگی زنان دیالیزی شهر نجف آباد اثربخش است و این اثربخشی از نظر آماری معنادار می باشد.

Keywords:

معنویت درمانی گروهی , تاب آوری , افسردگی , زنان دیالیزی