نقش آموزش در توسعه کارآفرینی صنایع دستی ایران

این پژوهش در پی شناسایی و بررسی شیوه های آموزش و توسعه کارآفرینی در صنایع دستی است. روش اینپژوهش بر اساس ماهیت توصیفی-پیمایشی است و در زمره پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. در تجزیه و تحلیلدادهها، از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش 250 نفر از کارشناسان سازمانمیراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هستند که از طریق توزیع پرسشنامه، داده های اولیه جمع آوری گردید ودر نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور آزمون فرضیات، از آزمون t تک نمونه و جهت مشخص کردن نرمال یا غیر نرمال بودن مولفه های پژوهش، از آزمون کولموگروف–اسمیرنوف استفاده شد. در پایان نیزبه منظور اولویت بندی مولفه های پژوهش، از آزمون فریدمن استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که بینشیوه های مختلف آموزش و توسعه کارآفرینی در صنایع دستی، ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین، آموزش ازطریق تمرکز بر سرمایه گذاری در آموزش صنایع دستی در مراکز رشد، پارک های صنعتی و فناوری از نظر اهمیتبا میانگین رتبه 3/35 در اولویت اول قرار گرفت و آموزش از طریق تربیت مربی کارآفرینی به منظور آموزش شیوه های نوین با میانگین رتبه 2/47 2 و آموزش از طریق تبیین رشته های هنری مرتبط با کارآفرینی صنایع دستی در مقاطع مختلف تحصیلی با میانگین رتبه 2/25 در اولویت های بعدی قرار گرفتند و آموزش از طریق ایجاد کارگاه های آموزشی مبانی کارآفرینی حوزه صنایع دستی و گردشگری زیر نظر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز با میانگین رتبه 1/93 از درجه اهمیت پایین تری برخوردار بود. بنابراین، نتایج حاکی از اهمیت تکیه بر شیوه های نوین آموزش کارآفرینی از طریق مراکز رشد، پارک های صنعتی و فناوری به منظور توسعه کارآفرینی در صنایع دستی بود

Keywords:

کارآفرین , کارآفرینی , شیوه های آموزش کارآفرینی , صنایع دستی , نرم افزار SPSS