کاهش بیان ژن های COX-2 ،IL-1β ،TNF-α و کاهش تولید PGE2 و NO در کندروسیت های مفصلی و مونوسیت/ماکروفاژ توسط عصاره آبیگیاه خارشتر.Alhagi maurorum L

مقدمه: امروزه بیماری استیوآرتریت (آرتروز) را یک بیماری دژنراتیو نمی دانند با توجه به عوارض جانبی مانند زخم های پپتیک، مسمومیت هایکبدی و عوارض کلیوی ناشی از درمان داروهای کورتون و غیر استروییدی، استفاده از گیاهان دارویی به عنوان یک درمان جایگزین پیشنهاد می شود.گیاه خارشتر .Alhagi maurorum L به طور معمول در طب سنتی به عنوان یک درمان برای دردهای روماتیسمی استفاده می شود. بنا براین این تحقیق با هدف اندازه گیری کاهش بیان ژن های TNF-α، خارشتر .Alhagi maurorum L انجام گرفت. مواد و روش ها: عصاره آبی گیاه خار شتر از مرکز ذخایر ژنتیکی تهیه گردید. برای تهیه سلول ها مفصل و مایع مفصلی متاکارپ اندام حرکتیقدامی گوساله 8 ماهه هلشتاین کاملا سالم، بلافاصله بعد از کشتار داخل کیسه استریل به آزمایشکاه ارسال گردید. سلول های THP-1 به صورت فلاسکی حاوی 6x106 و 60 میلی لیتر محیط کشت غنی شده از انستیتو پاستور تهیه گردید. هر یک از انواع سلول ها در شرایط مناسب کشت داده شد و viability آن ها با روش تریپان بلو ارزیابی شد و پس از تکثیر و به منظور افزایش سطح سایتوکین ها به وسیله لیپوپلی ساکارید (LPS) تیمارشدند. بعد از کشت مجدد سلول ها در دمای 37 درجه سانتی گراد در انکوباتور CO2 دار با رطوبت 90 درصد برای مراحل بعدی نگهداری شد. پس از جداسازی RNA و تهیه cDNA، انجام PCR & RT-PCR و سپس با استفاده از روش Real Time-PCR به بررسی میزان بیان ژن های مورد نظر پرداخته شد.یافته های پژوهش: بیان ژن COX-2 به میزان 36/59 درصد توسط عصاره آبی گیاه خار شترکاهش یافت. بیان ژن IL-1β به میزان 50 درصد توسط عصاره آبی گیاه خار شترکاهش یافت. بیان ژن TNF-α به میزان 51/86 درصد توسط عصاره آبی گیاه خار شترکاهش یافت و تولید NO و PGE-2 دراثر عصاره آبی خارشتر به ترتیب به میزان 48 درصد و 52 درصد کاهش یافت. بحث و نتیجه گیری: عصاره آبی گیاه خار شتر منجر به کاهش بیان ژن CoX-2 و iNOS در سلول های ساینوویوسیت تحریک شدهدراثر عصاره آبی خارشتر به ترتیب به میزان 48 درصد و 52 درصد کاهش یافت

Keywords:

عصاره آبی گیاه خارشتر , اوستیوآرتریت , سایتوکین ها , کندروسیت , مونوسیت , ماکروفاژ