بررسی اجمالی حدود آزادی بیان و موارد محدود یت آن در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران و اعلامیه جهانی حقوق بشر

پذیرفتن اندیشه و خواست مردم در چارچوب قوانین و احکام دینی از ویژگی های جوامعی است که بر پایه مردم سالاری دینی شکل گرفته اند. رای و نظر مردم در این گونه جوامع و در بزنگاه هایی چون انتخابات بسیار تعیین کننده است. قانون اساسی ایران برای انسان به عنوان موجودی دارای اختیار و انتخاب، حقوقی را قائل شده که به وی امکان آزاد اندیشیدن را داده است. تدوین قوانین مدون جمهوری اسلامی به عنوان قانون مادر، یکی از ویژگی های بنیادی انقلاب اسلامی ایران است که اشاره به اندیشه و آزادی بیان در مقدمه آن، آینه تمام نمایی از مردم سالاری به شمار می رود . این مطالعه به شیوه ای توصیفی - اسنادی با بهره گیری از کتاب ها و مقالات حقوق به بررسی حدود آزادی بیان و موارد محدود یت آن در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران و اعلامیه جهانی حقوق بشر می پردازد.هدر این پژوهش تلاش شده است، ضمن تشریح آزادی عقیده و بیان از دیدگان قانون اساسی، مبانی و محدودیت های آن نیز مورد مطالعه قرار گیرد.