ایجاد فضاهای معماری خلاق با به کارگیری اصول روانشناسی محیطی نمونه موردی:پارک علم و فناوری
Publish place: The 6th International Symposium on Sustainable Architecture & Urban Design – Psychology In Sustainable Environmental Design
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 801
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAMU06_002
تاریخ نمایه سازی: 26 فروردین 1399
Abstract:
یکی از مراکزی که در تمام کشورهای پیشرفته بر ای توسعه ی تکنولو ژی و ارتباط صنعت و دانشگاه ایجاد می شود، پارک های علم و فناوری است، که شرایط موجود در ا ین پارک ها به گونه ای است که ایده های کوچک می توانند تبدیل به صنعتی بزرگ و ثروت آفرین شوند. مسیری که صاحبان ایده ها در این پارک ها طی می کنند تا ایده ی خود را به مرحله ی تولید و صنعتی شدن برسانند با توجه به شرایط هر کشور متفاوت است اما در همه ی آنها یک عامل مهم وجود دارد و آن خلاقیت در تولید محصول و جدید بودن محصول است. از این رو صاحبان ا یده ها در پارک های علم و فناوری می بایست در ی ک محیط مطلوب و پربازده به کار و فعالیت فکری و علمی خود بپردازند، دقیقا همین جاست که طراحی پارک علم و فناوری با به کارگیری روانشناسی محیط و ایجاد فضاهایی مطلوب و پربازده می تواند یک راه حل، برای تاثیری گذاری بر خلاقیت پژوهشگر در حین کار در آن محیط باشد. حال، سوالی اساسی مطرح می شود که آیا می توان با استفاده از دانش معماری و روانشناسی محیط،یک پارک علم و فناوری را به گونه ای طراحی کرد که فضاهایی خلاق و پربازده داشته باشد و کار کردن در این فضاها موجب پیشرفت بیشتر صاحبان فکر و ا یده شود و بر روند کا ری آنان و خلا قیتشان در تولید محصولات جدید و نو، تاثیر گذار باشد در ای ن تحقیق تلاش شد تا به پاسخ این سوال برسیم و نتیجه نهایی چنین به دست آمد که روانشناسی محیط به طور غیر مستقیم بر بازدهی کاربران فضا و بهبود شرایط یک فضای کا ری و علمی موثر است نه به طور مستقیم، و این تاثیر به واسطه ی افزایش احساس آرامش و راحتی و ایجاد حس مکان و تعلق خاطر به فضا و کاهش دغدغه ها و استرس ه ای کاربران فضا اتفاق می افتد که در ادامه، این احساس آرامش و راحتی میتواند منجر به بروز خلاقیت در روند کا ری کاربران و استفاده کنندگان آن فضای علمی پژوهشی باشد
Keywords:
Authors
لیلا موحدیان
کارشناس ارشد مهندسی معماری ؛ دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
وحید قبادیان
استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
وحید شالی امینی
استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی