شکل گیری ترکیب بندی زیباشناختی از نظر ژیل دلوز با تاکید بر عملکرد نمودار و نقد آن در اثری از شهریار احمدی

 مساله پژوهش، پرسش از شرایط شکل گیری سطح ترکیب بندی زیباشناختی از دل ماده هنری با توجه به شرح انواع سطوح ترکیب بندی در کتاب های فرانسیس بیکن: منطق احساس  از دلوز و  فلسفه چیست از دلوز و گواتری است. در مرحله بعد، هدف مقاله، سنجش و نقد اثری از شهریار احمدی، با روش تحلیلی-انتقادی، با توجه به مراحلی است که از بحث های دلوز بیرون کشیده شده است. ترکیب بندی مادی و فنی معطوف به ادراک و حال زیسته هنرمند است. در تقابل با این سطوح، شکل گیری ترکیب بندی زیباشناختی معطوف به بعد اشتدادی است. نمودار شرط شکل گیری ترکیب بندی زیباشناختی است. شکل گیری آن به عملکرد نمودار روی نیروهای مختلف سطح بستگی دارد. هنرمند با اتکا به نمودار، تصادف و شانس قواعد مالوف سازمان بصری را پشت سر می گذارد و ترکیب بندی خلق می کند که باصره در آن از توان مازاد برخوردار می شود. تحلیل فرآیند پیش گفته در اثر بدون عنوان شهریار احمدی و نقد آن نشان می دهد، بسیاری از مراحل شکل گیری ترکیب بندی زیباشناختی، مانند پشت سرگذاشتن اسلوب مالوف و درک متعارف نسبت به هنر کلاسیک ایران و صرف نظرکردن هنرمند از آرشیوها و خاطرات ذهنی در خلق اثر طی می شود، اما نمودار به صورت موضعی عمل نمی کند و تمام سطح اثر را در بر می گیرد. با این حال، این اثر زمینه های پیشنهاد رسیدن به قاعده ای تازه و  تفکر به ابعاد معنایی مفهوم انسان در وضعیت معاصر را فراهم می کند.

Keywords:

ترکیببندی زیباشناختی , روابط زیباشناختی , نمودار , شانس , رنگ , نیرو