بررسی آموزش های لازم آزمایشگاهی برای عطاران و ضرورت آن در تامین سلامت افراد دریافت کننده درمان های گیاهی

مقدمه: با توجه به اعتماد اقشار مختلف جامعه به عطاری ها به عنوان کانون های ارائه گیاهان دارویی و درمان های سنتی و بروز برخی بیماری های ناشناخته ناشی از مصرف داروهای صناعی و همچنین ترکیبات  گیاهی، افزایش  سطح آگاهی و دانش در بین عطاری ها ضروری به نظر می رسد. لذا این مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی عطاران از نتایج آزمایشگاهی و همچنین شناخت برخی موانع پیش روی آنها ، انجام شد. روش کار: این پژوهش مطالعه ای مقطعی می باشد و جامعه آماری 40 عطاری را شامل گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه مشتمل بر 22 گزاره و در چهار حیطه بود و بر اساس مقیاس لیکرت به آنها امتیاز داده شد(بسیار زیاد: 5، زیاد: 4، متوسط: 3، کم: 2، بسیار کم: 1). نتایج: امتیاز پاسخ عطاری ها به سوالات در چهار حیطه نشان داد که؛ بیشترین امتیاز، مربوط به گرایش به یادگیری مفاهیم آزمایشگاهی می باشد که میانگین آن از 5 برابر با 339/0 ± 20/4 بود . همچنین کمترین امتیاز در حیطه استفاده عطاران از نتایج آزمایشگاهی بدست آمد که برابر با 527/0 ± 39/3 بود. میانگین امتیاز کلی پاسخ دهندگان مربوط به تمامی‎حیطه های مورد بررسی 37/7 ± 38/83 از (110) حاصل شد. بین استفاده عطاران از نتایج آزمایشگاهی و دو حیطه نگرش‎های سنتی و مشکلات مهارتی آنها رابطه معنی دار وجود داشت(047/0=p و 024/0=p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، انتخاب گیاهان دارویی توسط عطاری ها منطبق با گزارش های آزمایشگاهی صورت نمی پذیرد و با توجه به امتیازهای بدست آمده، به نظر می رسد؛ آموزش های لازم آزمایشگاهی برای عطاران از طریق رفع مشکلات مهارتی این قشر، سبب کاهش اشتباهات آنها در ارائه ترکیبات گیاهی به افراد گردد و در تامین سلامت جامعه نقش مهمی‎داشته باشد.

Keywords:

آموزش و یادگیری , عطاران , گیاهان دارویی , نتایج آزمایشگاهی