رفع انسداد و گرفتگی عرق با میکروربات های فرومغناطیسی شتابدار تحت میدان الکترومغناطیسی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,049

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NBCOCMED02_009

تاریخ نمایه سازی: 6 اردیبهشت 1399

Abstract:

سکته از مهمترین علت مرگ میر در جهان می باشد و یکی از اصلی ترین علل سکته، ایجاد لخته در مویرگ های خونی استروش های مرسوم برای از بین بردن لخته خونی با چالش های فراوانی روبرو هستند، روش های مانند اترکتومی علاوه برتهاجمی بودن، نیازمند استفاده از تجهیزات ویژه ای بوده و زمانبری نیز می باشند، استفاده از دارو های لیز کننده لخته همباعث عوارض جانبی مانند خونریزی داخلی شده و در زمان طولانی لخته را حل می کنند، درحالیکه که تنها بین 3 تا 7 دقیقهزمان برای باز کردن عروق در اندام حیاتی مانند قلب وجود دارد بنابراین ابداع روش هایی کارآمد، سریع و غیرتهاجمی برایرفع انسداد عروق مورد نیاز می باشد در این پژوهش تلاش شده است تا مکانیزم نوآورانه ای برای از بین بردن لخته موردمطالعه قرار گیرد. در این پژوهش، روش جدیدی بر پایه میکروربات های فرومغناطیس که تحت میدان مغناطیسی لحظه ایقرار دارند ابداع شده است. ابتدا کویل مغناطیسی بر روی رگ دارای انسداد قرار داده شده و سپس میکرو ذرات فرومغناطیسبه داخل رگ تزریق می گردند، با استفاده از یک مدار الکترونیکی، میدان مغناطیسی لحظه ای که با شدت بالا ایجاد می گرددباعث می گردد تا میکروربات ها، به طرف منطقه انسداد در رگ شتاب گرفته و با انرژی زیاد و سرعت بالا به لخته خون برخوردکرده و باعث متلاشی شدن لخته و باز شدن رگ گردند. نتایج این پژوهش که بر رگ مصنوعی انجام شده است. نشان میدهندکه این روش قابلیت از بین بردن لخته داخل عروق را در کسری از ثانیه دارد، همچنین با افزایش ولتاژ و ظرفیت خازن ها،میکروربات ها با انرژی و شتاب بالاتر می توانند لخته با ضخامت بیشتری را متلاشی کنند. بعلاوه نتایج نشان میدهند که باکاهش اندازه ذرات، نیاز به استفاده از میدان مغناطیسی لحظه ای بالاتری برای از بین بردن لخته وجود دارد.

Authors

عباس مغنی زاده

گروه مهندسی پزشکی، دانشکده مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

میلاد خانزادی

گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد

ماندانا رحبی

گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد