پیش بینی تجربه گسست براساس تنظیم هیجانی و شقفت خود در بین دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی تهران

پژوهش حاضر با هدف از پیش تعیین شده ی پیش بینی تجربیات گسستی براساس تنظیم هیجانی و شفقت به خود انجام گردیده و در آن از روش پژوهش توصیفی همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری موردنظر شامل دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی شاغل به تحصیل در سال 1396 بوده و تعداد 210 پرسشنامه میان افراد توزیع گردید. برای نمونه گیری از میان دانشکده های دانشگاه شهید بهشتی به صورت تصادفی پنج دانشکده انتخاب و در هر دانشکده، پرسشنامه ها میان داوطلبان به شکل غیرتصادفی پخش شد. پرسشنامه های مخدوش و ناقص، کنار گذاشته شد و در نهایت، تعداد 204 پرسشنامه در فرایند تجزیه و تحلیل آماری، قرار گرفتند. سنجش تجربه گسستی از پرسشنامه DES-II، دشواری در تنظیم هیجانی، پرسشنامه DERS و شفقت به خود نیز از طریق پرسشنامه SCS مورد سنجش قرار گرفتند. توان آزمون بر مبنای سابقه ی طرح 0/8 در نظر گرفته شد و همچنین سطح معنی داری آماری در این مطالعه معادل احتمالات بالای 0/05 می باشد. روش تحلیل داده ها نیز رگرسیون غیرخطی در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد شفقت به خود و تجربه گسستی، ارتباط معکوس و دشواری در تنظیم هیجانی با گسست، ارتباط مستقیم داشتند و هر دوی تنظیم هیجانی و شفقت به خود با تجربه گسستی در ارتباط بوده اند. توان تنظیم هیجانی در پیش بینی تجربه گسستی، بیشتر از شفقت به خود بود. فلذا می توان بر این اساس میزان تجربیات گسستی را توسط میزان ناتنظیمی هیجانی و شفقت به خود پیش بینی کرد.

Keywords:

تجربه گسست , تنظیم هیجانی , شفقت به خود