پیش بینی حرمت خود فرزندان بر اساس سبک های فرزند پروری والدین و پایبندی مذهبی مادران

هدف پژوهش، پیش بینی حرمت خود کودکان بر اساس فرزند پروری والدین و پایبندی مذهبی مادران بود؛ از کلاس های چهارم و پنجم ابتدایی شهر قم، 350 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند که به مقیاس عزت نفس روزنبرگ (1965) و مادرانشان، به پرسشنامه های پایبندی مذهبی جان بزرگی (1388) و سبک فرزند پروری بامریند (1973) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها، از طریق همبستگی و تحلیل مسیر، نشان داد که فرزندپروری مقتدرانه ، حرمت خود فرزندان را افزایش داده ولی فرزند پروری سخت گیرانه و سهل گیرانه ، اثر معنی داری بر حرمت خود فرزندان نداشته اند. پایبندی مذهبی مادران، حرمت خود فرزندان را افزایش و دوسوگرایی مذهبی و ناپایبندی مذهبی مادران آن را کاهش داده است. این دو متغیر بر اساس الگوی تحلیل مسیر به طور غیرمستقیم بر سبک فرزندپروری و از آن طریق بر حرمت خود فرزندان تاثیر دارد. با توجه به معناداری این الگو، می توان این دو متغیر را در سطح علی برای متغیر وابسته تبیین کرد. بنابراین میزان پایبندی مذهبی به عنوان متغیر مثبت و دوسوگرایی مذهبی به عنوان متغیر منفی، سبک فرزندپروری را متاثر و بدین ترتیب حرمت خود کودکان را ارتقاء یا تقلیل می دهد

Keywords:

فرزندپروری , حرمت خود , پایبندی مذهبی , ناپایبندی مذهبی , دوسوگرائی مذهبی , آموزش و پرورش