نقش نگرش خطرپذیری افراد، سطوح مختلف جریمه و دشواری آزمون بر همبستگی بین توانایی و نمره خام در آزمون های چندگزینه ای سراسری ورود به دانشگاه

متداول ترین روش برای کاهش خطای ناشی از حدس، اعمال جریمه (نمره منفی) برای پاسخ های نادرست است. یکی از عوامل موثر بر میزان حدس، نگرش افراد نسبت به حدس زدن و خطر جریمه شدن است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر سطوح مختلف جریمه و دشواری آزمون ها بر رابطه بین توانایی و نمره خام افراد و تعیین جریمه بهینه در سطوح مختلف توانایی با توجه به نگرش خطرپذیری آن ها است. برای بررسی تاثیر سطوح مختلف جریمه بر رابطه بین توانایی و نمره خام افراد، همبستگی توانایی و نمره خام افراد در سطوح مختلف جریمه برای سطوح مختلف توانایی بررسی و سطوحی از جریمه که موجب دستیابی به رابطه بیشینه بین توانایی و نمره خام افراد در هر سطح توانایی شد، به عنوان سطوح جریمه بهینه برای آن سطح توانایی انتخاب گردید. برای بررسی تاثیر دشواری آزمون ها بر رابطه بین توانایی و نمره خام افراد در سطوح جریمه بهینه، مقادیر بیشینه همبستگی در سطوح جریمه بهینه در هر سطح توانایی در سه آزمون (ریاضی، معارف و زبان انگلیسی) رشته ریاضی 1395 با توجه به میانگین ضریب دشواری آزمون ها مقایسه شد. نتایج نشان داد که هم عدم جریمه و هم اعمال جریمه بالا موجب کاهش همبستگی بین توانایی و نمره خام می شود. سطوح جریمه بهینه در افراد با توانایی بالا، بالاتر از افراد با توانایی کم بوده و به طورکلی جریمه بهینه برای کل افراد بالاتر از مقدار مرسوم آن (33/0) به دست آمد (برای کل افراد در آزمون ریاضی، معارف و زبان به ترتیب حداقل 40/0، 40/0 و 60/0 ). همچنین اگر میانگین ضریب دشواری سوال های آزمون نزدیک به صفر باشد و سطوح جریمه بر اساس سطوح توانایی و با توجه به نگرش خطرپذیری بهینه باشد، رابطه بین توانایی و نمره افراد بیشینه می شود.

Keywords:

اصلاح حدس , نگرش خطرپذیری , جریمه بهینه