اثربخشی آموزش برنامه ریزی عصبی کلامی بر ویژگی های شخصیتی معتادان

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش برنامه ریزی عصبی - کلامی2 بر ویژگی های شخصیتی معتادان بود. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری در دسترس و در چارچوب یک روش نیمه آزمایشی 30 معتاد دارای روان رنجوری ، وجدانی ، گشاده ذهنی ، توافق پذیری و برون گرایی به صورت تصادفی انتخاب، و به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. در ابتدا معتادان یک مرکز ترک اعتیاد در شهر اهواز (به عنوان جامعه آماری) که بر مبنای ملاکهای تشخیصی DSM5-TR به سوء مصرف یا وابستگی به مواد آمفتامین مبتلا می باشند در نظر گرفته شده است . سپس آزمون ویژگی های دموگرافیک از آنها گرفته می شود ، ملاک قرار گرفتن در این پژوهش داشتن حداقل مدرک سیکل بود. در مرحله بعد این افراد بر اساس ویژگی های دموگرافیک به دو گروه گواه و آزمایش a و b تقسیم می شوند. سپس برای هر دو گروه آزمون ویژگیهای شخصیتی NEOPI-R برگزار می شود. بعد از آن دوره آموزش برنامه ریزی عصبی - کلامی برای گروه a در طول 13 جلسه برگزار شده است و برای گروه b به عنوان گروه گواه هیچ دوره ای برگذار نمی شود. بعد از سپری کردن دوره گروه a ، از هر دو گروه دوباره آزمون قبلی نئو گرفته شده است. لذا می توان نتیجه گرفت که آموزش برنامه ریزی عصبی-کلامی بر ویژگی های شخصیتی معتادان تاثیر دارد و می توان از آن به مثابه یک فن اثر بخش در بهبود و کاهش این دیده شوم استفاده کرد.

Keywords:

آموزش , برنامه ریزی , عصبی و کلامی , معتادان