بررسی تاثیر سطوح نیمه عایق و طبیعی در تغییرات رطوبت پروفیل خاک سامانه های سطوح آبگیر بهینه سازی شده

این پروژه به منظور بررسی تاثیر سامانه های سطوح آبگیر با تیمارهای مختلف، در ذخیره سازی مطلوب رطوبت در پروفیل خاک چاله نهال، جهت استقرار و توسعه پوشش گیاهی مثمر به مدت 5 سال در استان کرمان به اجرا در آمده است. اندازه گیری و ثبت داده های رطوبت خاک در زمان های 1 روز بعد از بارندگی، 1 روز قبل از آبیاری، 1 روز بعد از آبیاری و هر 5 روز یکبار در طول دوره رشد گیاه، با استفاده از دستگاه رطوبت سنج TDR در عمق های 25، 50  و 75 سانتی متری چاله نهال برای هر یک از سامانه های سطوح آبگیر انجام گرفت. نتایج مقایسه میانگین درصد رطوبت خاک در تیمارهای مختلف نشان داد که در عمق 25 سانتی متری چاله نهال، تیمارها نقشی در تغییرات میزان رطوبت خاک نداشته اند. در عمق 50 سانتی متری خاک، بین تیمارهای مختلف در سطح احتمال 5 درصد تفاوت معنی دار وجود داشته است. در عمق 75 سانتی متری خاک، بین تیمارهای جمع آوری پوشش گیاهی سامانه با فیلتر سنگریزه ای و جمع آوری پوشش گیاهی سامانه بدون فیلتر سنگریزه ای در سطح احتمال 5 درصد و بین تیمارهای عایق نمودن بخشی از سطح سامانه با فیلتر سنگریزه ای و عایق نمودن بخشی از سطح سامانه بدون فیلتر سنگریزه ای در سطح احتمال 4 درصد تفاوت معنی دار وجود داشته است. بدین ترتیب استفاده از سامانه های سطوح آبگیر باران به ویژه سامانه عایق به همراه به کارگیری فیلتر سنگریزه ای جهت افزایش ذخیره رطوبت پروفیل خاک در ناحیه توسعه ریشه درختان مثمر در باغات دامنه ای توصیه می گردد.

Keywords:

سطوح آبگیر باران , رطوبت خاک , ذخیره رطوبت , استحصال آب , باغات در اراضی شیب دار