نماد در شعر رمانتیک هوشنگ ابتهاج

مکتب رمانتیسم یکی از مکتب های ادبی است که در اواخر قرن هیجدهم و اوایل قرن نوزدهم میلادی در جامعه ی اروپایی به وقوع پیوست. نهضت رمانتیسم پیروان بسیاری در سراسر جهان داشته که به تاسی از پیشروان این مکتب آثار خود را به خواننده عرضه می داشتند. این مکتب دارای مولفه های بسیاری از جمله عشق ، آزادی، گرایش به طبیعت و نوستالژی و حسرت و ... است. یکی از مولفه های این مکتب، پرداختن به نماد است. سمبل یا نماد عبارت است از شیء یا عملی که نماد شی ء و عمل دیگری باشد. نماد دارای ظاهری از جنس کلمات و الفاظ است اما معنای آن فراتر از حد کلمات است؛ به عبارتی دیگر معنای نمادین یک واژه چیزی فراتر از معنای لغوی آن است. در ایران نیز پس از دوره مشروطه شاعران بسیاری آثار خود را به طرز شاعران رمانتیک اروپایی نزدیک کردند. یکی از این شاعران هوشنگ ابتهاج است که در نتیجه برخی مسائل شخصی و اجتماعی، گرایش رمانتیکی در اشعار او نمود بسیار دارد و همین گرایش او را در زمرهی شاعران رمانتیک ایران قرار میدهد. در شعر او علاوه بر وجود مولفه هایی چون عشق، طبیعت، آزادی و سایر نمودهای شعر رمانتیک، نمادگرایی نیز به وجهی کاملا قابل تامل دیده میشود. شعر وی دربردارنده یدو نوع نماد فردی و اجتماعی است.

Keywords:

هوشنگ ابتهاج , سمبل , نماد , رمانتیسم , ادبیات معاصر