مناسب سازی شبکه معابر محیط شهری برای معلولین و جانبازان (ارائه روش مناسب سازی)

یکی از اصول پذیرفته شده در بین فلاسفه اصل حرکت است. آنها بر این عقید ه اند که جهان سراسر در حرکت است و حرکت عبارت است از تغییر و تحول و سیر تدریجی هر موجود برای تبدیل قوای او به فعلیت، از این رو باید برای کلیه اقشار جامعه امکانات لازم برای سیر و پیشرفت فراهم باشد. افراد معلول و جانباز نیز از این اصل مستثنی نیستند و محیط شهری باید به گونه ای طراحی و مناسب سازی گردد تا این افراد بتوانند از کلیه امکانات آن بهره گیرند. شبکه معابر در هر شهر، عامل ارتباطی کلیه فضاها در آن محیط می باشد. از این رو با مناسب سازی شبکه معابر، بسیاری از مشکلات فرد دارای معلولیت حل می شود. شبکه معابر در دو بخش خصوصیات فیزیکی و موانهع فیزیکی برای دو گروه شبکه معابر پیاده و شبکه ارتباطی پیاده و سواره بررسی می شود. در ابتدا در محله ای که باید مناسب سازی شود به شناخت مشکلات موجود برای معلولین و جانبازان می پردازیم. مشکلات به تفکیک در مورد معابر درجه یک و دو و سه ارائه شده و سپس راهکارهایی در دو بخش بهسازی و نوسازی ارائه می گردد. راهکارها به صورت ضوابط و توصیه ها داد ه می شوند. در مبحث خصوصیات فیزیکی سطح، عرض، جنس و شیب طولی و عرضی و در مبحث موانع فیزیکی موانع موقت و موانع دائم بررسی می گردند.

Keywords:

محیط بدون مانع , معلولیت , معلول جسمی - حرکتی , موانع فیزیکی , شبکه ارتباطی پیاده رو و سواره رو