گامی به سوی فلسفه اسلامی

فلسفه بی شک فلسفه کاوشی عقلانی برای شناخت حقایق است کاوشی که بر بدیهیات مبتنی باشد چرا تعالیم آن بر برهان استوار است و برهان جز بر بدیهیات قرار نگیرد و همین است که موجب یقین به اموزه های آن می شود فیلسوفان جز به تعقل برهانی وقعی نمی گذارند و هرچه غیر آن را از فلسفه به دور میدانند اگرچه در جمع اموزه های فلسفی قرار گرفته باشد همچنین در شناخت حقایق از هیچ برهانی نمی پرهیزند و راه استدلال و تعقل به هیچ قیدی تنگ نمی سازند و هم از این رو است که میان دانش خود و دانش کلام فرق می گذارند چرا که آن را مبتنی بر نقلیات و مسلمات دینی که ریشه در تعبد به دین دارد می انگارند و به همین علت اساس آن را جدل میدانند و انجا که برهانی به کار آید آنر ا تلاشی فلسفی درعلم کلام تلقی می کنند. حال با وجود این ایا دینی کردن فلسفه خروج از مرزهای فلسفه و ورود ره مجال کلام نیست؟ ایا اگر کیسوی برهان به به تعبدگره زنیم از فلسفه به کلام نگراییده ایم؟