جرایم جنسی در حقوق بین النهرین باستان، نظام حقوقی ایران تا قبل از قانون گذاری جدید و نظام حقوقی انگلستان

بررسی اسناد و مدارک مکشوفه مربوط به حقوق بین النهرین و ایران باستان، نظیرقانون نامه ها، فرامین پادشاهان و آراء ثبت شده محاکم، حکایت از این دارد که در سراسر جغرافیای بین النهرین و ایران باستان، همواره برقراری رابطه جنسی بین افراد بشری از حرمت خاصی برخوردار بوده است و در برقراری این رابطه آزادی کامل وجود نداشته و همواره محدودیت هایی حاکم بوده است. به ویژه در جایی که زنی در علقه زوجیت دیگری بود و مورد تجاوز جنسی از سوی دیگری واقع می شد، مجازات مرگ در انتظار متجاوز بود و چنانچه شخص قربانی جرم نیز تمکین داشت، او نیز مستحق همین مجازات بود.در قلمرو امپراتوری ایران پیش از اسلام نیز با وصف اعمال مجازات های شدید در مورد متجاوز، مجازات های آیینه ای مانند قطع آلت تناسلی که در بسیاری از قانون نامه های باستانی بین النهرین برای مرتکبین جرایم جنسی اعمال می شد، وجود نداشته است. در ایران پس از اسلام نیز هرچند در مقطعی از تاریخ بعضی از حکومت های حاکم مانند مغولان طبق قوانین خود(مانند یاسای چنگیزی) عمل می کردند، ولی در مجموع احکام و مقررات شرع انور اسلام بر روابط حقوقی اشخاص حاکم بوده است و زمانی که زمزمه انجام اصلاحاتی در نظام حقوقی کشور در عهد ناصرالدین شاه آغاز شد، در قانون مجازات عرفی مصوب 1295 خورشیدی و نیز ترجمه کتابچه کنت در سال 1296 خورشیدی که به دستور پادشاه در سراسر کشور لازم الاجرا شد، جرایم جنسی جرم نگاری شد. لذا نتایج این مقاله در بردارنده انواع جرایم جنسی و واکنش های کیفری، در قبال مرتکبین آنها در حقوق بین النهرین باستان، ایران ( تا قبل از وضع قانون مجازات عمومی مصوب 1304 ) و نیز نظام حقوقی انگلستان و مقایسه تطبیقی بین آنهاست.

Keywords:

جرایم جنسی , حقوق بین النهرین باستان , تاریخ حقوق , نظام حقوقی ایران و انگستان