تاثیر عوامل ژئومورفولوژیک در افزایش آسیب پذیری درجریان وقوع زمین لرزه نمونه موردی کرند غرب

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش اشکال و موقعیتهای ژئومورفولوژیکی در تشدید خطر زلزله در شهر کرند غرب در استان کرمانشاه و بخشی از زاگرس چین خورده است. نتیجه این مطالعه نشان می دهد که سیستم چین خوردگی منطقه مورد مطالعه از نوع موازی با مکانیسم لغزش– خمش است که در این مکانیسم، حداکثر تغییر شکل در پهلوهای چین اتفاق می‌افتد. در این مکانیسم یک روراندگی پرشیب در دامنه جنوب غربی طاقدیس کرند ایجاد شده و لایه ها در اثر فشار به صورت کاملا عمودی و ناپایدار ظاهر شده و بنابراین حرکات دامنه ای غالبا از نوع ریزش و واژگونی در حاشیه شرق و شمال شرق شهر کرند تشدید شده اند. افزایش ضخامت آبرفت ها به سمت غرب شهر باعث تشدید خطر احتمال وقوع ریزش ساختمانهای بلند یا چند طبقه از سمت شرق به سمت غرب شهر می شود در حالی که از سمت دشت به سمت رشته کوههای زرده و شوا، ساختمانهای بلند در هنگام زمین لرزه پایدار تر بوده و ساختمانهای کوتاه با خطر ریزش بیشتری مواجهند. زمین لغزهای قدیمی و واریزه ها بعلت انفصال و عدم استحکام کافی ذرات، از مناطق تشدید کننده آسیب ناشی از زمین لرزه در شرق و شمال شرق شهرکرند محسوب می شوند. شیب توپوگرافی تند و خط الراسهای مضرس و دندانه دار نیز از عوامل تشدید امواج زمین لرزه در شرق و شمال شرق شهر کرند می باشند. به طور کلی نتیجه تحقیق نشان می دهد که آسیب پذیری منطقه مورد مطالعه از نظر خطر زمین لرزه تابعی از عوامل مختلف تکتونیکی، زمین شناسی، اشکال و لندفرمهای ژئومورفولوژیک، پالئوژئومورفولوژی، شیب و نیمرخ توپوگرافی است

Keywords:

ژئومورفولوژی , آسیب پذیری زمین لرزه , کرند غرب , زاگرس چین خورده