بازشناسی نقش حیاط مرکزی در آسایش حرارتی خانه های سنتی-اقلیم گرم و خشک

حیاط مرکزی نقش بسزایی بر هویت معماری ایرانی به خصوص در خانه های قدیمی ایرانی داشته است. از طرف دیگر هم بررسی انرژی درخانه به خصوص در سال های اخیر در اولویت قرار داشته و دارد. خانه معمولا از دو بخش فضای باز و فضای بسته تشکیل شده است به علت اینکه در طول سال در اغلب نواحی ایران (مرکزی و جنوبی) مدتی از سال حدود نیمی هوا سرد و نیمی دیگر هوا معتدل و گرم است و بیشتر فعالیت های درون خانه در فضای باز صورت می گیرد با توجه به آن که نقش پدیده های جغرافیایی و محیطی در شکل گیری فضای باز یا حیاط خانه ها کمابیش آشکار است و همچنین عوامل فرهنگی را به عنوان وامل اصلی شکل دهنده انواع حیاط در خانه سنتی می توان نام برد. حیاط مرکزی در تعدیل شرایط نامناسب آب وهوایی به خصوص در مناطق گرم و خشک نقش بسزایی در ایجاد آسایش حرارتی ساکنان داشته به همین جهت که معماری سنتی با استفاده از حیاط مرکزی توانسته شرایط آسایش حرارتی انسان با استفاداه از انرژی پاک و تجدیدپذیر فراهم کند. این تعریفی از نقش و ضرورت نقش حیاط مرکزی در معماری پایدار است هدف ازتحقیق پیش رو مطالعه نقش حیاط مرکزی در معماری بومی است و مشخصا به این پرسش پاسخ داده می شود که حیاط مرکزی چگونه در رسیدن به آسایش حرارتی ساکنین تاثیرگذار بوده است. روش تحقیق با توجه بن تحقیقات پیشین بوده است و نتایج این پژوهش نشان می دهد که یکی از عوامل شکل گیری فضای باز یا احتیاط در خانه های سنتی ایران عوامل اقلیمی بوده است.

Keywords:

حیاط مرکزی , خانه ایرانی , خانه سنتی , آسایش حرارتی , اقلیم گرم و خشک