تاثیر و مقدار بهینه افزودنی های دیاتومیت و پومایس در آسفالت سنگی ماستیک

آسفالت سنگی ماستیک ، (SMA) که امروزه در دنیا جهت باربری مناسب و دوام در برابر فرسایش و زهکشی جاده ها در برابر ترافیک سنگ یی استفاده می شود . پایدارسازهای موجود در آسفالت سنگی ماستیک یکی از مهم ترین قسمت های مخلوط SMA می باشد ، زیرا کار چسبنندگی مصالح و پایداری مخلوط آسفالت را بر عهده دارد . از پایدارسازها می توان به ، سنگ آهک ، خاکستر بادی ؛ پوسته خاکستر مواد تجزیه پذیر کشاورزی پشم های سلولزی و از همه مهم تر فیبرهای سلولزی از جمله مواد مورد مطالعه در این مقاله یعنی دیاتومیت و پومایس نام برد . اما نسبت استفاده مناسب از این پایدارسازها از تهیه خود مخلوط آسفالت مهم می باشد . کشور ایران در زمره کشور های صنعتی قرار دارد که میزان ترافیک این کشور از سال 85 تا سال 94 حدودا 46 درصد افزایش داشته است . حال با این افزایش حجم ترافیک آیا توانسته بستر مناسب از آسفالت جاده ها را تامین نماید . سالانه بیش از 580 میلیون تن آسفالت در کشور مصرف می شود . بااینکه 140 سال از تولید آسفالت می گذرد ، اما در کشور ایران تاکنون شاهد هیچ نوآوری در این زمینه نبودیم . در ایران عمر آسفالت 3 الی 5 سال می باشد و هزینه های گزاف و بیهوده که در هر سال بر روی آسفالت انجام می شود . در این مقاله از دو پایدارسازه ، دیاتومایت و پومایس استفاده کرده و بر اساس آزمایش زهکشی روش Schellenberg بررسی شده است ، زیرا مهار زهکشی اولین مسئله مهم در ایجاد یک آسفالت مناسب می باشد .سپس بر اساس نمودار های بدست امده از افت زهکشی – مقدار از دیاتومیت و پومایس ، مقدار بهینه از پایدار سازه ها بدست آمده است . این مقدار بهینه بر اساس نواحی مختلف از شرایط آب و هوا می تواند تغییر نماید .

Keywords:

آسفالت سنگی ماستیک , زهکشی , درصد افت , دیاتومیت , پومایس , پایدارساز