بررسی جای گاه فضای سبز در معماری مسکونی بناهای سنتی ایران از دیدگاه قرآن کریم و متون دینی

ایرانیان با توجه به فرهنگ اسلامی و سیر بالندگی خود در محیطی مبتنی بر اصول اسلامی، کمتر موردی از عناصر زندگی خود را بدون لحاظ کردن فرهنگ و جهان بینی اسلامی بیان می نمایند که فضای سبز و مسکن نیز جدای از این امر نیست. این پژوهش با بررسی توصیفی - تحلیلی آیات قرآن و تفاسیر موجود و نیز متون معتبر اسلامی از جمله نهج البلاغه، نهج الفصاحه و غررالحکم و تحلیل بیست خانه، سعی دارد زوایا و مفاهیم اسلامی مرتبط با فضای سبز در معماری مسکونی ابنیه سنتی ایران را استخراج کند. در نهایت نتیجه ای که از این مقاله استنباط می شود، نشانگر این ست که ایرانیان با شناخت و درک و به کارگیری ابزاری آیات قرآن کریم و متون مذهبی تلاشی وافری را برای انطباق و بازسازی محیط زیست خود بر اساس آموزه های اسلامی داشته اند که از جمله این موارد می توان به طور خاص توصیفات و تصورات ارائه شده از بهشت را در فضای سبز و باغ ایرانی ملاحظه کرد. پرسش های اصلی تحقیق بر این شرح هستند که شاخصه های توصیفی فضای سبز در متن قرآن کریم و متون معتبر مذهبی چه بوده است و قرآن کریم و متون معتبر مذهبی درباره عناصر فضای سبز در ابنیه مسکونی چه الگویی را ارائه می دهند

Keywords:

قرآن کریم , معماری اسلامی , معماری ایرانی , فضای سبز , معماری مسکونی