نقش میانجی شادکامی و استدلال اخلاقی در رابطه بین فراشناخت اخلاق و رفتار اخلاقی در دانش آموزان شهر زنجان

پژوهش حاضر به منظور مطالعه نقش میانجی شادکامی و استدلال اخلاقی در رابطه بین فراشناخت اخلاق و رفتار اخلاقی در دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری دانش آموزان دبیرستان پسرانه سما در شهر زنجانبودند که تعداد آنان 250 نفر بود. با روش نمونه گیری تصادفی ساده 120 آزمودنی انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. داده ها بوسیله پرسشنامه های رفتار اخلاقی سوانسون و هیل1993، فراشناخت اخلاقی سوانسون و هیل((1993 ، استدلال اخلاقی رست و همکاران ( 1973) و شادکامی اکسفوردآرجیل (2001) جمع آوری و با آزمونهای ضریب همبستگی پیر سون و رگرسیون به شیوه سلسله مراتبی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین شادکامی، استدلال اخلاقی، فراشناخت اخلاق و رفتار اخلاقی در دانش آموزان رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد .(P<0/01) نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که شادکامی و استدلال اخلاقی در رابطه بین فراشناخت اخلاق و رفتار اخلاقی دانش آموزان نقش واسطه ای دارد .(P<0/01) بنابراین میتوان نتیجه گرفت که نقشواسطهای شادکامی و استدلال اخلاقی دررابطه بین فراشناخت اخلاق و رفتار اخلاقی جزییاست. شادکامی و استدلال اخلاقی بر نقش فراشناخت اخلاق در رفتار اخلاقی تاثیر دارد امااین تاثیر کامل نیست.

Keywords:

شادکامی , استدلال اخلاقی , فراشناخت اخلاق , رفتار اخلاقی , دانش آموزان.