بررسی رابطه بین برخی متغیرهای مهم انگیزش شغلی با توانمندسازی روانشناختی کارکنان

پژوهش حاضر رابطه بین متغیرهای انگیزشی هدف گذاری، کنترل شغلی، خودکارآمدی شغلی و خود-تنظیمی با توانمندسازی روانشناختی و ابعاد آن (معناداری، خودمختاری، شایستگی، اثرگذاری) را مورد بررسی قرار میدهد. نمونه پژوهش شامل ۳۱۵ نفر از کارکنان پالایشگاه نفت آبادان است که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی ساده و چندگانه می باشد. نتایج نشان داد که متغیرهای انگیزشی هدف گذاری، کنترل شغلی، خودتنظیمی رابطه مثبت و معنی دار با توانمندسازی روانشناختی و ابعاد آن (معناداری، خودمختاری، شایستگی، اثرگذاری) دارند. به استثنای رابطه خودکارآمدی بابعد اثرگذاری که معنادار نبود. همچنین لازم به ذکر است که متغیرهای خود-تنظیمی، کنترل شغلی و هدف گذاری بیشترین نقش را در تبیین واریانس توانمندسازی روانشناختی ایفاء می کنند که به ترتیب واریانس تبیین شده توانمندسازی روانشناختی توسط این متغیرها ۸%/۶ %۳۶ و %۶/۱ میباشد.

Keywords:

توانمندسازی روانشناختی , خود-تنظیمی , خودکارآمدی شغلی , کنترل شغلی , هدف گذاری