سرعت بخشی به فرآیند کیفری در سیاست جنایی ایران و حقوق بین الملل

از ضروریات یک دادرسی قابل قبول سرعت عمل در حل و فصل اختلافات است. چرا که اگر دادرسی طولانی باشد ضرر و زیان زیادی برای اصحاب دعوی از قبیل: ایجاد حالت یاس و ناامیدی، رویگرایی و گرفتن انتقام شخصی در جهت جبران خسارت و بدون مراجعه به دستگاه قضایی و در نتیجه سبب ناامنیهای اجتماعی، تضعیف دولت و قوه قضاییه و غیره خواهد بود. احقاق حق در کمترین زمان عادلانه تر از احقاق حق بعد از گذشت زمان کم و بیش طولانی است. اطاله غیرمعقول و بی دلیل ، به طور قطع به اساس دادرسی عادلانه ضربه خواهد زد چرا که آن را از هدف اصلی خود ، که تضمین حقوق اصحاب دعوا از یک طرف و حقوق جامعه از طرف دیگر است، منحرف می سازد. از این رو تاخیر بی دلیل در فرایند کیفری، اعم از مرحله تحقیقات مقدماتی و خود دادرسی ، هم قربانی جرم را از رسیدن به موقع به حقوق از دست رفته خود محروم می سازد و هم با حقوق دفاعی جامعه ناسازگار است. و همچنین امنیت زندگی اجتماعی، شغلی و خانوادگی و حتی روانی متهم را نیز با خطر جدی مواجه می کند. در مقابل رسیدگی بدون تاخیر به قضایای کیفری، نه تنها موجبات روشن شدن وضعیت بزهکار و بزه دیده را در مهلت معقول فراهم می کند ، بلکه با توجه به اقدامات معمول دستگاه عدالت کیفری، زمینه اتخاذ تدابیر اصلاحی درمانی مناسب برای بزهکار و نیز به کارگیری تدابیر لازم جهت حمایت مناسب تر از بزه دیده فراهم خواهد شد. با توجه به اهمیت موضوع پیش گفته در این پژوهش سعی شده است به سرعت بخشی به فرآیند کیفری در پرتو سیاست جنایی ایران و حقوق بین الملل و در نهایت به ارائه راهکارهایلازم برای جلوگیری از اطاله دادرسی و تسریع فرایند دادرسی کیفری بپردازیم.

Keywords:

اصل تسریع در رسیدگی , فرایند دادرسی , دادرسی عادلانه , اطاله دادرسی , دادرسی کیفری , عدالت