بررسی اثر برخی شاخص های مدیریت پرورش بر تولید فیل ماهی (Huso huso) در مزارع شمال ایران

این پروژه به منظور تعیین برخی شاخص های مدیریت پرورش در 7 مزرعه پرورش فیل ماهی دراستان های ساحلی شمال ایران (گیلان و مازندران) در دوره زمانی 4 سال (1387-1384) انجامشد. این پروژه از نوع پیمایشی بوده که داده های آن به وسیله پرسشنامه گردآوری شده است.جهت بررسی شاخص ها از تابع تولید کاب داگلاس استفاده شد. شاخص هایی همچون مساحتمفید، تعداد بچه ماهی، اندازه بچه ماهی، میزان غذای مصرفی، درصد پروتئین غذا، درصد چربیغذا، دارای تاثیر مثبت و معنی دار (در سطوح 1، 5 و 10 درصد) بر تولید نهایی مزارع میباشند وتراکم و ضریب تبدیل غذا (FCR) دارای تاثیر مثبت ولی معنی دار نیستند و افزایش وزن نیزدارای تاثیر منفی و معنی دار (1%) بر تولید هستند. در این بررسی در سال 87 به طور متوسط هر مزرعه با 2200 مترمربع مساحت مفید پرورش و 6604 قطعه بچه ماهی، 37/37 تن (17/04کیلوگرم در مترمربع) فیل ماهی تولید نموده است. همچنین میزان تولید در واحد سطح (کیلوگرمدر مترمربع) در سال 87 برای 4 مزرعه کمتر از حد استاندارد تعیین شده در سیستم های نیمهمتراکم (35-20 کیلوگرم در مترمربع) است و فقط در 3 مزرعه این میزان بر طبق استاندارد است.

Keywords:

رورش ماهیان خاویاری , ناحیه دریای خزر , تابع تولید , مدل کاب داگلاس , مزارع خاویاری