نقش ورزش در تقویت امنیت فرهنگی جمهوری اسلامی ایران

امنیت فرهنگی به منزله توانمندی و قدرت یک نظام سیاسی در ارایه پاسخهای در خور به نیازهای فرهنگی مردم متناسب با شرایط زمانی و مکانی است که زمینه ترویج صحیح مبانی فرهنگی ملی و دینی در جامعه را فراهم آورده و از رسوخ فرهنگ بیگانه و مغایر با نظام ارزشی که ثبات سیاسی و بقای نظام سیاسی را به مخاطره خواهد انداخت جلوگیری نماید. هدف از پژوهش حاضر تبیین جایگاه ورزش در تفویت امنیت فرهنگی جمهوری اسلامی بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی بود که به شیوه مطالعات کتابخانه ای صورت گرفت؛ داده های پژوهش بر اساس جستجو در بیش از 50 منبع اینترنتی و کتابخانهای شامل کتابها، مقالات، مصاحبه ها، یادداشتها و ... حد فاصل سال های 1378 تا 1398 صورت گرفت؛پژوهشگر تلاش کرد تا ضمن دسته بندی مفاهیم به بررسی نقش ورزش در تقویت امنیت فرهنگی در رویدادهای مختلف ورزشی به ویژه در مسابقات جهانی و بازیهای المپیک پرداخته و در نهایت در قالب جدولی پیامدهای این عدم موضوع را به اختصار گزارش دهد. نتایج تحقیق نشان داد سه نقش اصلی برای رشته های ورزشی بعنوان یک ابزار فرهنگی مطرح است:(1 ورزش بعنوان وسیلهای برای تقویت قدرت نرم(2 رشته های ورزشی بعنوان وسیله ای برای تقارب گفتمانها و انسجام جوامع چند ملیتی(3 رشته های ورزشی بعنوان ابزاری برای ترویج روابط صلح آمیز در سطح بین المللی توجه بیش از پیش یه این پدیده به عنوان مقولهای فرهنگی میتواند کارگشای بسیاری از مسایل مرتبط با امنیت فرهنگی جمهوری اسلامی ایران باشد.

Keywords:

ورزش , امنیت , فرهنگ