بررسی تاثیر فیلترهای سنگریزهای در بهینه سازی نفوذ و نقش آن در افزایش ذخیره رطوبتی سامانه های سطوح آبگیر باران

استحصال آب باران یکی از راهکارهای سازگاری با تغییر اقلیم فعلی وگرمایش زمین در جهان می باشدکه با تنوع بخشی به منابع آب، موجب افزایش ضریب امنیت آبی می شود. در این پروژه سعی شده است با بررسی عملکرد سطوح عایق، نیمه عایق و طبیعی در ایستگاه ملی سد زاینده رود در استان اصفهان به بررسی افزایش ذخیره رطوبتی در اطراف نهال های بادام باغات دیم اقدام گردد. برای انجام این کار تعداد 48 کرت به ابعاد 4*8 متر با سه تیمار پوشش عایق ، نیمه عایق، و پوشش طبیعی با فیلتر های سنگریزهای و بدون فیلترهای سنگریزهای در انتهای سامانه های سطوح آبگیر باران در سه تکرار بر روی دامنه با شیب 18 درصد احداث گردید. در پایین دست هر کرت یک پروفیل به ابعاد 1*1*1 ایجاد جهت بهینه کردن چاله غرس نهال با هدف افزایش میزان رطوبت خاک، مبادرت گردید. در این مرحله از موادی چون کود دامی پوسیده و کاه و کلش و نایلون به منظور افزایش نفوذ آب و ماندگاری بیشتر رطوبت در خاک استفاده به عمل آمد. در مرحله بعد به منظور بررسی تاثیر عوامل یادشده در افزایش رطوبت خاک اقدام به غرس نهال بادام در سامانه و ثبت همزمان داده های رویش گیاه و رطوبت خاک در دو عمق 30 و 50 سانتی متری گردید. تغییرات رطوبت چاله در دوره تناوب های زمانی مشخص اندازه گیری شد و در نهایت مورد آنالیز آماری قرار گرفت. آنالیزهای آماری نشان داد که از بین تیمارهای به کار گرفته شده، تیمار افزودن 25 درصد حجمی خاک چاله کاشت نهال با کود دامی پوسیده به علاوه کاه و کلش و نایلون به همراه پوشش عایق و با فیلتر سنگریزهای بیشترین رطوبت حجمی را در عمق 50 سانتیمتری داشته و نقش ارزندهای در افزایش محتوای رطوبت حجمی پروفیل دارد.

بررسی تاثیر فیلترهای سنگریزهای در بهینه سازی نفوذ و نقش آن در افزایش ذخیره رطوبتی سامانه های سطوح آبگیر باران Keywords:

سامانه های سطوح آبگیر , رطوبت خاک , فیلتر های سنگریزهای , باغات دیم