بررسی تاثیر الگوی خودمراقبتی اورم بر کیفیت زندگی در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

مقدمه: دیابت یکی از شایعترین بیماری های مزمن در سرتاسر جهان است که منجر به کاهش کیفیت زندگی مبتلایان می گردد. باتوجه به اینکه زمان شروع مشکلات سلامتی یک عامل پیش بینی کننده قوی در پاسخ افراد به بیماری ها می باشد بنابراین دوره نوجوانی یک دوره فوق العاده حساسی در شکل گیری رفتارهای بهداشتی در زمان بزرگسالی دارد. روش کار : این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی و با انتخاب و مشارکت 80 نوجوان مبتلا به دیابت نوع 1 در دو گروه آزمون و شاهد (هر گروه40 نفر) انجام شد. 8 جلسه برنامه آموزشی بر اساس نیازهای آموزشی بیماران و مبتنی بر الگوی اورم در طول دو هفته اجرا گردید و سپسمیزان به کارگیری برنامه ها پیگیری و بررسی گردید. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون­های آماری توصیفی و استنباطی( کای دو و تی زوجی و تی مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : اختلاف معناداری در ابعاد کیفیت زندگی نوجوانان گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله مشاهده نشد. همچنین اختلاف معنی داری در دو گروه بعد از اجرای مداخله مشاهده شد ( 0.005=P ). آزمون تی زوجی تفاوت معنی داری در جهت افزایش در ابعاد کیفیت زندگی بیماران گروه آزمون بعد از مداخله نشان داد( 0.005=P ). نتیجه گیری: طراحی و به کارگیری برنامه خود مراقبتی مبتنی بر الگوی اورم بر اساس نیازهای آموزشی و با توجه به اصول آموزش به بیمار بر ابعاد کیفیت زندگی بیماران نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 می تواند موثر باشد.

Keywords:

الگوی خود مراقبتی اورم , کیفیت زندگی , نوجوان , دیابت