اثربخشی آموزش مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزندان سرطانی

مقدمه بروز بیماری­های مزمن همچون سرطان در فرزندان، سلامت روان مادران را با آسیب جدی مواجه می­سازد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزندان سرطانی انجام گرفت. روش کار پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل مادران دارای فرزندان مبتلا به سرطان در استان لرستان در سال 1396 بود. در این پژوهش تعداد 30 مادر دارای فرزند مبتلا به سرطان با روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 مادر در گروه آزمایش و 15 مادر در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی را طی سه ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1996) و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی (ریف ، 1980) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کواریانس تک­متغیره توسط نرم افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   نتایج نتایج نشان داد که بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزندان سرطانی تاثیر معنادار دارد(f= 23.94, f= 40.56, p<0/001). میزان تاثیر بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزندان سرطانی به ترتیب 47 و 60 درصد بود. نتیجه ­گیری بر اساس یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می­شود که از آموزش مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزند سرطانی استفاده شود.

Keywords:

آموزش امید به شیوه شناختی- معنوی , بهزیستی روان شناختی , کیفیت زندگی , سرطان