ارتباط جهت گیری هد و خودتنظیمی با انگیزش پیشرفت ورزشی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

یکی از مهمترین اهداف نظام های آموزشی که امروزه مورد توجه بسیار قرار گرفته است پرورش و تربیت فرزندان و افرادی است که هدفمند، پیشرو و داری انگیزه پیشرفت می باشند. هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباطجهت گیری هدف و خودتنظیمی با انگیزش پیشرفت ورزشی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه می باشد. بدین منظور 150 نفر دانش آموزان دختر دبیرستان طلوع فجر منطقه 9 آموزش و پرورش تهران در مقطع متوسطه شهر تهران با دامنه سنی 18-16 سال به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که پس از تایید نهایی و کسب مجوزهای لازم به منظور توزیع پرسشنامه ها از مسولان مربوط، پرسشنامه های خودنظم دهی ورزشی، پرسشنامه جهت گیری هدف و مقیاس اصلاح شده انگیزه ورزشی میان نمونه های آماری توزیع، تکمیل و جمع آوری شد. پرسشنامه های جمع آوری با استفاده از روش های همبستگی رگرسیون آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون ضریب همبستگی نیز ارتباط معنی داری P‹0/05 را بین عوامل مشترک و مفروض بین پرسشنامه های خودنظم دهی ورزشی، جهت گیری هدف و انگیزه ورزشی نشان داد که هر دو متغیرهای جهت گیری هدف و خود تنظیمی باعث افزایش انگیزش پیشرفت ورزشی می شود. از طرفی در مقایسه دو به دو خرده مقیاس های جهت گیری هدف و خود تنظیمی بین نمرات اکدر مولفه ها به غیر از (انگیزه درونی با مولفه های جهت گیری هدف، عملکردی اجتماعی، تبحری اجتماعی، تبحری رویکردی و عملکردی رویکردی) هم نین بین نمرات (خودگردانی بیرونی با مولفه عملکردی اجتماعی و تبحری رویکردی) نیز بین نمرات (خودگردانی شناخته شده باتبحری رویکردی) رابطه مستقیم و معنادار مشاهده شد. با توجه به نتایج حاصل می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که بهتر است در فعالیت های بدنی و ورزشی خود تنظیمی صورت گرفته و نیز اهداف جهت یافته باشند. تاکارامدی بهتر بدست آید.

Keywords:

جهت گیری هدف , خودتنظیمی , انگیزش پیشرفت ورزشی