ارتقای سطح پیشرفت دانش آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در مدرسه با توجه به خود کارایی معلمان

با توجه به افزایش تعداد کودکان تشخیصی اختلالات طیف اوتیسم ، شناسایی و ردیابی کودکان این طیف (ASD) تحت عنوان خدمات اساسی مداخله ASD به یک موضوع اساسی تبدیل شده است. امروزه ASD یکی از شایع ترین ناتوانی های موجود در محیط های مدرسه و آموزشی است . به دلیل افزایش در تشخیص اوتیسم ، مدرسه برای تامین نیازهای ویژه این دانش آموزان به منابع کارامد آموزش ویژه نیاز دارد . از سوی دیگر اهمیت توجه به تحقیقات مرتبط با تجربیات معلمان و دانش آموزان در طیف اوتیسم ، فهم و درک دیدگاه معلمان نسبت به حضور دانش آموزان از طیف اوتیسم در کلاسهای درس خود پیش شرط مهمی برای حمایت از ورود موفقیت آمیز انها است. برای آموزش بهتر کودکان مبتلا به ASD و ارتقای سطح یادگیری ، سازگاری و پیشرفت آنها در جریان اصلی مدارس ، لازم است به صورت جامع دانش معلمان مدارس ابتدایی و نگرش و خودکارآمدی حرفه ای در مورد کودکان ASD ارزیابی شود. خودکارآمدی یکی از ویژگی های معلمان است که به طور قابل اعتماد بر روی شیوه های تدریس ، تدریس در کلاس و ارتباط با کودکان تاثیر می گذارد معلمان به خصوص پیش دبستانی مهمترین نقش را در شناسایی کودکان باASD و مراجعه به آنها برای مداخله بالینی در مراحل اولیه را دارند . سطح بالایی از خودکارآمدی حرفه ای معلمان پیامدهای مثبت زیادی دارد، از جمله، می توان به انگیزش و پیشرفت دانش آموزان ، موفقیت استراتژی های مدیریت کلاس و توانایی معلمان در کار با دانش آموزان مشکل دار در طول زمان اشاره کرد. سطح پایین خودکارآمدی و احساس ضعف در کنترل عمدتا با استرس حرفه ای در ارتباط است. یک عامل مهم تاثیرگذار بر نتایج تحصیلی دانش آموزان ، مهارت ها و توانایی های معلمان هنگام مداخله در یادگیری و اموزش دانش آموزان است.

Keywords:

اختلالات طیف اوتیسم , کودکان اوتیسمی , مدرسه , خودکارآمدی , خودکارآمدی معلمان