ساختمان های آموزشی قابل استفاده برای کودکان معلول

خاموش گشتن غریو جنگ تحمیلی در کشور ما سبب شد تا مساله معلولیت جسمی-حرکتی، ابعادی اجتماعی یابد و به عنوان امری اجتماعی در دستور کار قرار گیرد، پژوهش شود، برنامه دار گردد، طراحی شود و به اجرا در آید. توجه همه سویه ای که بدین امر در چند سال اخیر رخ داده، نشان از آن دارد که آگاهی عمومی نسبت به مساله در حال بالا رفتن است و جامعه بدان حساس گشته است. نشان از آن دارد که جامعه بر آن است تا از تمامی آحاد خویش بهره جوید و از توان همگی آنها برخوردار شود و معلولیت را چون امری طبیعی و عادی پندارد. پس از جنگ جهانی دوم در سطح جهان، قریب چهل سال زمان طلب شد تا این گمان به باور تبدیل شود که فرد معلول جسمی حرکتی را نباید از بستر طبیعی جریان زندگی جامعه جدا کرد، نباید او را در آموزشگاه های خاص جای داد، نباید او را در فضایی خاص از یک مجموعه عمومی آموزش داد و .... بلکه باید او را چونان دیگر افراد و در کنار آنان به فعالیت واداشت. باید هم او و هم دیگران آموزش ببینند و پرورش یابند که هیچ تفاوتی در تقسیم اجتماعی کار بین آنان متصور نیست و فرد معلول نیز چون هر فرد دیگری بنا به فراخور امکانات، محدودیت ها، دانش، فضیلت و استعدادش جای خاص خود در جامعه را دارد. تلاش های متعددی که به خصوص از نقطه نظر ادبیاتی در این زمینه صورت گرفته است، همگی حاکی از دگرگونی گمان به باور دارند و امید می رود که در آینده ای نه چندان دور این تلاش ها به بار نشینند و اثرات آن در جامعه ایران، بروزی عینی یابند. مقاله حاضر نیز در راستای این تلاش ها و به دنبال پژوهش مناسب سازی محیط شهری و اجتماعی برای معلولین تهیه گردیده است. آنچه در این پژوهش اهمیت دارد این است که برخورد به مساله معلولین را از سنین کودکی، از سال های آغاز دبستان پی می گیرد و از این راه بر آنست که مساله را از همان کودکی در ذهن فرد معلول و دیگر افراد، عادی جلوه دهد و به کودکان معلول بیاموزد که از نقطه نظر اجتماعی او را با دیگر کودکان هیچ تفاوتی نیست و امکانات جامعه همان گونه که در اختیار دیگران است برای او نیز باید مهیا گردد. آمارهای منتشره از سوی مراکز آماری در کشوررهای مختلف جهان در سال های اخیر، بیانگر این واقعیت است که با وجود پیشرفت های روزافزون در جهان پزشکی، شمار افراد معلول در جوامع مختلف کشورهای در حال توسعه یا عقب مانده و به خصوص در کشورهای پیشرفته، هم چنان سیر صعودی را طی کرده است. معلولین جسمی حرکتی، طیف وسیعی از انواع معلولیت ها را تشکیل می دهند. گروهی از آنها به سادگی قابل تشخیص اند، در حالی که برخی به سختی شناخته می شوند. گرروهی معلولیت مادرزادی دارند و گروهی دیگر بر اثر حوادث معلول شده اند. گروهی از معلولیت یک دست یا یک پا رنج می برند در حالی که عده ای از چهار ستون بدن فلج هستند. گروهی قادر به راه رفتن طبیعی نیستند و با کمک عصا یا سایر وسایل کمکی، این مشکل را حل کرده اند در حالی که بعضی افراد معلول ناگزیرند از صندلی چرخدار جهت رفع نیازهای فردی و اجتماعی استفاده نمایند.

Keywords:

ساختمان آموزشی , کودکان معلول , ابعاد حرکتی , موانع حرکتی