بررسی روابط بین کاربری اراضی و تنوع زیستی

رابطه بین کاربری زمین و تنوع زیستی نقش اساسی در درک ارتباط بین انسان و محیط داراست. از این جهت رابطه بین تنوع زیستی و مفاهیم گسترده مرتبط با آن و کاربری زمین می تواند پیچیدگی و وابستگی زیادی باشد. از طرفی ارتباط میان این دو اغلب دو طرفه است، به طوریکه تشخیص ارتباطات ساده علت و معلولی بین آنها مشکل است. در بعضی مکانها ممکن است کاربری ویژه ای از زمین و یا روشهای مدیریتی در پایداری الگوهای خاص تنوع زیستی مهم باشد، از سویی دیگر استفاده هایی که از زمین می شود به میزان زیاد به ذخایر تنوع زیستی موجود بستگی دارد. تغییر کاربری ناشی از عوامل انسانی و تغییرات اقلیمی شاید بزرگترین تهدیدات تنوع زیستی خشکی محسوب می شود که شواهد عینی در حال افزایش گواه آن است که این فشارهای انسانی به طور اساسی وضعیت در خطر انقراض قرار گرفتن گونه ها را افزایش می دهد. چنانچه این تغییرات زیست محیطی احتمالاَ در آینده ادامه یابد، ارزیابی پیامدهای آنها بر تنوع زیستی به منظور اولویت دهی موثر اقدامات حفاظتی دارای اهمیت است. مطالعه حاضر مروری است بر اینکه چه طور تغییر کیفیت، کمیت و ساختار فضایی کاربری زمین می توانند بر مولفه های مختلف تنوع زیستی اثر بگذارند. نیاز به تمایز قائل شدن بین پوشش اراضی و کاربری زمین در ارتباط با محرک های اقتصادی و اجتماعی تغییر کاربر زمین مطرح خواهد شد. در نهایت توصیه و پیشنهادات که هدف آن کاهش تغییرات اقلیم، افزایش حفاظت از گونه های گیاهی و بهبود شرایط اقتصادی و کیفیت دولت هاست، ارائه می گردد.

Keywords:

تنوع زیستی , مدیریت اراضی , پوشش اراضی , کاربری اراضی